SET ใจระทม

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 3 เรื่อง คือ

วิวาห์รัก ตรวนใจ
“ทำไมกับพี่ถึงทำรังเกียจ! ทีกับไอ้บ้านั่นทำไมถึงได้เที่ยวไปยืนยิ้มหวานให้มัน!!” นาวินร้องหาเหตุผลของอีกฝ่ายด้วยเสียงที่ดังสนั่นจนแพรชมพูผวาด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะตวาดกัน
“ถ้าใช่แล้วคุณจะทำไมไอ้หมอบ้า! คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหนกันห๊ะ! กล้าดียังไงมาบอกว่ารักผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉัน คุณเห็นฉันเป็นตัวตลกนักรึไง! ถ้าอย่างนั้นจะมายุ่งทำไมเวลาที่ฉันกำลังจะไปมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นบ้าง!!” แต่กระนั้นความโกรธก็มีมากกว่าสิ่งอื่นใดเธอเอ่ยขึ้นก่อนจะย้อนถามเขาด้วยท่าทีหน้าเชิดรั้น
“น้องแพร!!”
“ไม่ต้องมาเรียกฉัน! คอยดูนะฉันจะไปหาผู้ชายที่หล่อกว่าคุณมาทำสามีให้ดู ส่วนคุณจะไปจมอยู่กับแม่ริสาบ้าบออะไรนั่นก็เชิญ ปล่อย! อะ…อื้อ!!” นาวินตอบทุกคำสั่งด้วยการกระชากคนอวดดีตรงหน้ามาจูบอย่างรุนแรง จูบแรกระหว่างเขากับเธอมันช่างขื่นขมเสียจนแพรชมพูน้ำตาไหล เธอพยายามรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายที่ใกล้จะหมดไปเพราะจูบบ้าๆของสามีแต่ก็ยากเย็นเหลือเกินในยามนี้
ยามที่ใจทั้งใจกำลังสั่นไหวกับจูบที่อัดแน่นไปด้วยความโกรธของเขา แม้จะไม่รู้ว่าเขาโกรธเธอเรื่องไหน แต่ดูจากจูบรุนแรงในตอนนี้เธอรู้ได้ในทันทีเลยว่านาวินกำลังโกรธเธอโกรธมากซะด้วย!

ร้อยรัก ถักทอหัวใจ
“แกคิดจะบอกเรื่องลูกกับฉันวันรับปริญญาลูกรึไง!” เอื้องทรายรู้และเตรียมใจมาบ้างกับพายุโกรธจากพ่อของลูก แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะโกรธกันได้ถึงขนาดนี้ ไม่รู้ด้วยว่าเธอควรจะเริ่มต้นอธิบายเรื่องไหนกับเขาก่อนดี
“วิน แกฟังฉันก่อนนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจปิดบังแก แต่ที่ต้องทำก็พะ...”
“นั่นลูกฉัน! แกทำแบบนี้กับฉะ…”
“ฉันตั้งใจจะบอกเรื่องลูกในวันที่แกวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกฉันว่าคุณป่านตอบตกลงจะแต่งงานกับแก!” ความจริงที่ได้รู้กลับกลายเป็นธเนศเสียเองที่พูดอะไรไม่ออก เขายังจำภาพของเอื้องทรายที่กอดเขาร้องไห้ปานจะขาดใจในวันนั้นที่ว่าได้ดี แต่เพราะมัวหลงดีใจมากไปเลยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเธอไม่ได้ร้องไห้เพราะดีใจที่เขาสมหวังกับอดีตคนรัก
แต่มันคือความเสียใจ...ความเสียใจที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยจนกระทั่งวันนี้ที่ต้องมารับฟังมันจากปากของเธอเอง ความโกรธก่อนหน้าค่อยๆ หายไปอย่างช้าๆ ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนเป็นความเสียใจในที่สุด
“ทราย…”
“เพราะฉันทำลายความสุขของแกไม่ลง! ฉันเลยตัดสินใจพาลูกไปจากที่นี่เพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราทุกคน ใช่ หนูดีเป็นลูกแก ฉันไม่คิดที่จะปิดบังแกในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้อยากเรียกร้องให้แกมารับผิดชอบเราสองคนแม่ลูก ฉันกับลูกอยู่กันได้ แกอย่าห่วงไปเลยวิน คนที่แกต้องห่วงคือคุณป่านไม่ใช่พวกฉัน” เอื้องทรายพูดรัวเร็ว ไม่อยากทำให้เขาหรือใครเข้าใจผิด ว่าการที่เธอหอบลูกกลับมาที่นี่เพื่อเรียกร้องอะไร
เธอไม่ต้องการอะไรจากเขาหรือใครทั้งนั้น เหตุผลเดียวที่พาลูกกลับมาก็เพราะที่นี่คือบ้านของเธอ เธอมีสิทธิ์ที่จะพาลูกกลับมาอยู่ในที่ที่เป็นความทรงจำล้ำค่าของเธอ

จำนนรัก ลวงใจ
“พี่ปราบไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับพลอยนะคะ!”
“ถ้าพี่ไม่มีสิทธิ์มีแล้วใครหน้าไหนจะมี! ในเมื่อพลอยเป็นเมียพี่ แล้วพี่ก็เป็นผัวคนแรกของพลอยจำไม่ได้รึไง!” สิ้นคำใบหน้าคมคายก็สะบัดไปตามแรงตบแทบจะทันที พลอยขวัญได้แต่จ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าเขาจะใจร้ายดูถูกเธอได้ถึงเพียงนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย
“พี่ปราบดูถูกพลอยจบรึยังคะ ถ้าจบแล้วก็ปล่อยพลอยไปสักที! ถึงพลอยจะง่ายกับพี่ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าพลอยจะต้องไปง่ายกับคนอื่น อีกอย่าง…นอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวคงเรียกว่าผัวเมียไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเท่าที่พลอยเคยเห็น พี่ปราบเองก็ใช่ว่าจะไม่เคยนอนกับคนอื่น!” หญิงสาวตวาดสู้กลับไปพร้อมพยายามเดินหนีคนปากร้าย แต่เพียงเริ่มก้าวไม่กี่ก้าวเขาก็ตามมาประชิดตัวก่อนจะกระชากเธอเข้าหาตัวอย่างแรงไม่สนเลยว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหนกับการกระทำที่แสนป่าเถื่อนของตัวเอง สิ่งเดียวที่เขาสนคือทำยังไงก็ได้ ให้เขาได้พลอยขวัญคนเดิมที่เคยเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่างกลับมา!