คุณลุงห่วง(หลาน)รัก (หนังสือเสียง)

“ยิ้มจะย้ายไปอยู่ห้องแถวที่คุณยายยกให้ ลุงชุนจะได้พาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ใกล้ๆ โดยที่ไม่มียิ้มอยู่เป็นก้าง” พูดแล้วก็พยายามดิ้นสะบัดตัวออกทำหน้าบึ้งไม่พอใจใส่ลุงชุน
“พูดจาเลอะเทอะน่ะ มีเหตุผลหน่อยสิหนูยิ้ม” พยายามห้ามปรามอาการขัดขืนของคนตัวเล็กที่วันนี้แผงฤทธิ์เยอะกว่าทุกที
“ค่ะ ยิ้มเป็นคนไม่มีเหตุผล ยิ้มจะหย่า ไหนๆ เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน การแต่งงานก็เป็นเพียงแค่ความต้องการของคุณยาย เราแต่งงานกันเพียงในนาม ยิ้มยินดีหย่าเพื่อให้ลุงชุนสบายใจ ไม่มีอะไรติดค้าง”
“ลุงไม่หย่า”
“แต่ยิ้มจะหย่า” ประสานสายตายืนยันเสียงแข็ง สีหน้าจริงจังไม่มีท่าทีเกรงกลัวอีกฝ่าย แม้จะรู้สึกเจ็บทื่มือหนาเพิ่มแรงกดลงมาบริเวณที่จับแขนเธออยู่
ชายหนุ่มสูดลมหายใจลึกระงับความไม่พอใจเปล่งเสียงหนักแน่นไม่แพ้กัน
“ห้ามพูดคำว่า หย่า ให้ลุงได้ยินอีก ไม่อย่างนั้นลุงจะทำโทษแล้วอย่ามาว่าลุงใจร้าย”
อรชุนโน้มใบหน้าประชิดกล่าวคาดโทษขึงขัง แต่ภายในหัวใจอ่อนยวบเพียงแค่เห็นนัยน์ตาคู่สวยแดงก่ำ เขาไม่อยากหย่า และไม่ชอบให้เธอพูดคำนี้
โยษิตาเหลือบตามองใบหน้าคมคายนั้นอย่างไม่เชื่อในคำขู่ นัยน์ตาระริกหวามไหวมองลึกลงไปในดวงตาคมกริบ เธอเห็นว่ามันเต็มไปด้วยความกังวลและห่วงใย เจ้าของดวงตาคู่นี้น่ะเหรอจะกล้าทำโทษให้เธอเจ็บช้ำ
ไม่จริงหรอก!! เขาทำไม่ได้และแน่นอนไม่มีวันทำ แต่เขาจะรู้ไหมว่าสิ่งที่เป็นอยู่มันทำให้เธอเจ็บจนหายใจไม่ออก ที่เขาให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่า