รัชทายาทตัวร้ายกับนายองครักษ์

เมื่อหยวนเฟยเจินองค์รัชทายาทแห่งแคว้นหยวน เผลอไปมีสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับบุรุษแปลกหน้าผู้หนึ่ง แต่จู่ๆ บุรุษแปลกหน้าผู้นั้น ก็กลับกลายมาเป็นองครักษ์ของเขา ยิ่งหนีกลับยิ่งเจอยิ่งหลบเลี่ยงยิ่งใกล้ชิด สวรรค์ช่างกลั่นแกล้งเสียจริงๆ


ดวงตาเรียวหงส์หรี่ปรือเลื่อนลอยเพราะความเมา ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของคนที่นั่งอยู่ข้างเตียง เฟยเจินก็พลันยกยิ้มจนตาหยี
"หวังเยี่ยน เจ้านั่นเอง คืนนั้นเจ้ากับข้า เราหลับนอนด้วยกันแล้ว เจ้าจำได้หรือไม่ ฮ่าฮ่าฮ่า..."
"..."
เฟยเจินกล่าวไปยิ้มไปเพราะความเมา แต่หวังเยี่ยนกลับตกตะลึงจนตาค้าง เพราะเขาเห็นว่า ที่ผ่านมาหยวนเฟยเจินเลี่ยงพูดเรื่องนี้มาตลอด แต่ตอนนี้กลับเป็นฝ่ายพูดออกมาเสียเอง คงจะเป็นเพราะนิสัยสุราโดยแท้
ยามนี้ผู้ที่เอ่ยถามกลับนิ่งเงียบเพราะหลับไปแล้ว หวังเยี่ยนจึงค่อยๆ ยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายให้กับเฟยเจิน ก่อนจะเอ่ยพึมพำว่า
"กระหม่อมจะลืมได้อย่างไร ในเมื่อกระหม่อมตั้งใจมาเป็นองครักษ์ ก็เพราะพระองค์"