อยู่ดีๆ ก็กลายเป็นแฟนประธาน (เล่มเดียวจบ)

........

"พี่ภพคะ วันนี้ภัทรไปกินเลี้ยงกับพวกพี่ๆ ที่ทำงานนะคะ" ณภัทร หญิงสาววัย 27 ปี นิสัยยิ้มแย้มแจ่มใส และเป็นมิตรกับทุกคนแม้แต่คนที่ไม่ชอบตน...

วันนี้มีงานกินเลี้ยงที่บริษัทครบรอบ 30 ปี ในการก่อตั้งบริษัท ผู้บริหารจึงจัดงานเลี้ยงขึ้นมาเพื่อขอบคุณพนักงานทุกคนที่ทำให้บริษัทเติบโตขึ้นในทุกๆปี 

"พี่ไม่ให้ไป" ทวีภพ ชายหนุ่มอายุ 38 ปี นิสัยเกรี้ยวกราด ชอบังคับข่มเหงคนอื่นเพื่อให้ตัวเองดูใหญ่โตแม้กระทั้งกับแฟนตัวเอง...

และครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ณภัทรโดนปฏิเสธเรื่องที่เขาขอออกไปข้างนอก ตั้งแต่คบกับแฟนหนุ่มมาเกือบจะห้าปี เขาไม่เคยได้ออกไปเที่ยวเล่น นอกจากออกไปทำงาน 

"แต่..."

"หนูจำไว้นะภัทร หนูจะออกจากบ้านพี่ได้แค่ตอนที่หนูออกไปทำงานเท่านั้น หนูคิดดูนะครอบครัวหนูก็ไม่มี ถ้าไม่มีพี่หนูจะเอาชีวิตลอดยังไง ฟังคำและทำตามที่พี่บอกพี่ห้าม" 

ทวีภพเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้ม ก่อนจะหยิบเสื้อสูทขึ้นมาใส่ และเตรียมตัวจะเดินออกจากบ้านไป

"พี่ภพจะไปไหนคะ" 

"พี่จะไปกินเลี้ยงกับเพื่อน" 

"แล้วนะ..." 

"หนูก็เฝ้าบ้านไปสิ อ้อ อีกอย่างอย่าให้พี่รู้นะว่าแอบไป...ไม่งั้นหนูจบไม่สวยแน่ๆ" 

...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันโดนตะคอกใส่แบบนี้ แต่ฉันก็ไปไหนไม่ได้ ที่พึ่งเดียวของฉันตอนนี้ก็คือพี่ภพ ฉันจึงไม่อาจพูดหรือแสดงความคิดเห็นอะไรได้ ฉันทำได้แค่เพียงทำตามที่พี่ภพสั่งเท่านั้นเอง...

ความคิดย้อนหลัง...

"หนูจะแต่ตัวไปไหน?" 

"ไปงานวันเกิดเพื่อนค่ะ" 

"เห้อะ!! ดีเนาะแฟนออกไปทำงานงกๆ แต่ตัวเองออกไปเที่ยวเล่นอย่างมีความสุข" ชายหนุ่มว่าพร้อมกับส่ายหน้าให้แฟนสาวที่กำลังยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจก

...ถึงแม้ว่าฉันจะได้ยินคำนี้บ่อยๆ แต่ฉันเองก็ไม่ชินมันหรอกนะ ทำไม ทำไมฉันต้องทนมากขนาดนี้ ทำไมฉันไม่กล้าที่จะพูด ฮึก~ ทำไมพ่อกับแม่ถึงต้องจากฉันไปและปล่อยมห้ฉันอยู่คนเดียวแบบนี้ ในทุกวันหยุดของฉัน ฉันทำได้แค่เพียงรอพี่ภพกลับมา...

ปัจจุบัน... 

"ภัทรไม่ไปแล้วค่ะ" 

"ดีมากเด็กดีของพี่ พีไปก่อนนะ" 

ว่าจบทวีภพก็เดินออกไปพร้อมกับรอยยิ้มที่มีความสุขโดยที่ปล่อยให้แฟนสาวอย่างณภัทรได้แต่ทิ้งตัวลงนั่งไปกับเตียงพร้อมกับน้ำตาแห่งความน้อยใจที่ไหลออกมา 

สัปดาห์ต่อมา...

"น้องภัทรคะพี่ฝากเพื่อนใหม่หน่อยนะ" กมล หัวหน้าฝ่ายของณภัทรและกำลังจะเป็นหัวหน้าคนใหม่ของ 'พิมพ์ชนก'

"ได้ค่ะ...!" ณภัทรตาโตทันทีเมื่อหันไปเจอกับเพื่อนใหม่ที่มีผมยาวทำสีเป็นสีควันบุหรี่ ตาที่กลมใบหน้าที่ยิ้มแย้มและรอยยิ้มที่สวยหวาน

"สวัสดี พิมพ์ชนก อายุ 27 ปี เรียกสั้นๆว่าพิมพ์ก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" พิมพ์ชนกเอ่ยแนะนำตัว (นิสัย ห่ามๆ ขี้เล่น แต่อบอุ่น) 

ณภัทรหลุดออกจากภวังค์ที่จ้องมองพิมพ์ชนกเมื่อเขาแนะนำตัว หลังจากที่พิมพ์ชนกแนะนำตัวจบ กมลก็แนะนำเพื่อนร่วมงานให้พิมพ์ชนกรู้จักคร่าวๆ 

"นี่นะ คนนี้ชื่อแก้ว คนนั้นแคทตี้ และนั้นน้ำตาล ส่วนเนี่ย ไอ้ตาบ้าชิม ผู้ชายที่ไม่ควรเอามาทำพันธ์เป็นอย่างมาก" กมลแนะนำพร้อมกับภายมือแนะนำให้พิมพ์ชนกรู้จักไปด้วย 

"แหม๋ คุณหัวหน้าครับ เดี๋ยวผมก็จับทำแม่พันธ์เลยนิ" 

"น่าสนุกจังเลยนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะทุกคน"

พิมพ์ชนกทักทายและยิ้มให้เพื่อนร่วมงานอย่างสุภาพ 

"ส่วนนี่ น้องณภัทรคนเก่งของเรา และเป็นพี่เลี้ยงฝึกงานให้น้องพิมพ์" 

เป็นครั้งแรกที่สองสายตาได้จ้องมองกัน ทั้งสองหยุดนิ่งลมหายใจขาดไปพักนึง ก่อนที่สติทั้งสองจะกลับคืนมา เพราะกมลเรียกให้พิมพ์ชนกไปที่โต๊ะทำงานใหม่ของเขา ซึ่งมันเป็นโต๊ะคู่กับณภัทรและมีฉากสูงเกือบถึงเพดานกั้นไว้อยู่ มีแค่ฝั่งทางเชื่อมกับทางเดิมที่กั้นเพียงแค่ครึ่งส่วน เพื่อที่การทำงานจะได้ไม่ต้องกดดันมากเกินไป

"บริษัทนี้ให้ความเป็นส่วนตัวกับพนักงานมาก ทำตัวสบายๆเลยนะน้องพิมพ์คนสวย พี่ฝากด้วยนะน้องภัทรคนเก่ง" 

ว่าจบกมลก็เกินจากไปจากทั้งสองคนทันที เพราะตัวเองก็มีงานที่ต้องทำอยู่เช่นกัน เมื่อกมลจากไปทั้งสองคนก็เริ่มบทสนทนากันทันที 

"ฝากตัวด้วยนะคุณณภัทร" พิมพ์ชนกว่าด้วยท่าทางเกร็งๆ (เขินทำไมวะเนี่ยฉัน) 

"ยะ ยินดีค่ะ" ณภทัรตอบกลับด้วยท่าทางที่เกร็งไม่ต่างกัน 

"อ่อนี่" 

"กรี๊ด! / กรี๊ด!" พิมพ์ชนกและณภัทรสะดุ้งโหยงและกรี้ดออกมาเมื่อจู่ๆ คนที่เดินหายไปแล้วก็โผล่กลับมา 

"พี่ลืมบอก ถึงบริษัทจะให้ความเป็นส่วนตัว แต่กล้องเต็มห้องนะจ๊ะ บรั๊ย~" 



....

ฝากเรื่องใหม่ด้วยน๊าาาา 

เรื่องราวของณภัทรหญิงสาวที่ไม่เหลืออะไร กับ พิม์ชนกที่เป็นว่าที่ประธานบริษัทคนใหม่

ความรักต้องห้าม

และหญิงสาวที่มีแฟนอยู่แล้ว 

จะจบลงยังไง...

ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้รักต้องห้ามครั้งนี้ด้วยนะคะ 

(เปิดไว้ก่อน เดี๋ยวมาลงทีหลัง)

นามปากกา...

ฝันหวาน ♡