แค่ได้ยิน #นักพากย์ (หนังสือเสียง)

“ที่นี่ ไม่ได้นะครับ...” สายตาคู่งามจ้องมองเรือนร่างของกวินราวกับว่าอยากจะกลืนกินไม่ต่างกัน จู่ๆ ก็รู้สึกหวั่นใจกับคนตรงหน้าอย่างไม่อาจควบคุม ราวกับถูกมนต์สะกดไปชั่วขณะ ร่างกายของกวินเปรียบเสมือนงานศิลปะชิ้นดีที่พระเจ้าตั้งใจสรรค์สร้าง
เขาได้แต่กลืนน้ำลาย แล้วพยายามหักห้ามใจของตัวเองไม่ให้เกินเลยกับอีกฝ่าย แต่สุดท้ายมันกลับเปล่าประโยชน์
“แค่มองตาก็รู้แล้ว ว่าคุณเองก็ต้องการมันเหมือนกัน”
ธุรกิจทำให้คีนกับกวินมาเจอกัน แต่เสียงของ คีน ทำให้เขาหลงจนร่างกายต้องการมากกว่านั้น