สามี ท่านชิงชังข้ามิใช่หรือ

นางลืมตาตื่นขึ้นในร่างฮูหยินแม่ทัพที่สามีชิงชังนักหนา 
นางมุ่งหวังเพียงตอบแทนบุญคุณเขาในภพชาติก่อนและใช้ชีวิตต่อไปอย่างราบเรียบ
แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด


ภายในค่ำคืนอันมืดมิดไร้แสงดาว มีสตรีนางหนึ่งกำลังพยายามดิ้นรนไขว่คว้าลมหายใจอย่างสุดชีวิต
สำนึกสุดท้ายของจ้าวจื่อรั่วจำได้ว่าตนเองจมดิ่งลงสู่ก้นแม่น้ำและขาดอากาศหายใจในที่สุด
แต่เหตุไฉนยามนี้จึงรู้สึกทรมานเช่นนี้เล่า ทั่วทั้งร่างของนางเจ็บปวดรวดร้าว ทรมานไปทั่วสรรพางค์กาย
ลมหายใจขาดห้วง สัญชาตญาณสั่งร่างกายให้รีบไขว่คว้าอากาศเข้าปอดให้เร็วที่สุด
ทว่าการกระทำทั้งหมดนั้นกลับไร้ประโยชน์


“ไม่จริง” สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าคือโฉมสะคราญงามล่มเมืองนางหนึ่ง
นางมีผิวพรรณละเอียดลออราวไข่มุก ทว่ากลับมีใบหน้าซีดเซียว ดวงตาหงส์ฉายแววดื้อรั้น
มือเรียวสวยค่อยๆ ยื่นขึ้นไปแตะใบหน้าอย่างแผ่วเบา
นางกับเจ้าของร่างเดิมมีดวงตาที่เหมือนกันมากอย่างไม่น่าเชื่อ เอี้ยนหรูอี้ตายแล้ว
และวิญญาณของจ้าวจื่อรั่วก็เข้ามาอาศัยร่างนี้แทน นางมองภาพสะท้อนตนเองในกระจก
นอกจากใบหน้าหยาดเยิ้มแล้ว ไฝเม็ดเล็กบริเวณลำคอระหงก็เด่นไม่แพ้กัน