อิงฮวาพลัดถิ่น (จบ)

อิงฮวาค่อย ๆถอนหายใจ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว เธอจะอาลัยอาวรณ์กับสิ่งที่สูญเสียไปแล้วไม่ได้ เพราะเธอก็มีส่วน ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้…คิดว่าจะหลบหน้าเขา แล้วออกจากห้องนี้เงียบ ๆ ชีวิตเธอต้องเดินหน้าต่อ มียายกับบุญรอดและคนงานอีกหลายคนที่เธอต้องดูแล


เมื่อตัดสินใจแบบนั้นแล้ว คราวนี้หญิงสาวค่อย ๆลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำ หวังจะไปเอาชุด แต่ไม่เห็นชุดเมื่อคืน จึงไปออกมาดูในตะกร้าสีขาว แต่เจอผ้าปูเตียงสีขาวยับยู่ยี่ เปื้อนเลือดสีแดง อิงฮวารีบปิดไว้แล้วใส่ลงไปในตะกร้า ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงเสื้อเชิ้ตที่ยาวลงมาถึงหัวเข่า ให้ความรู้สึกเหมือนไม่ได้ใส่อะไรเลย

“คุณใจร้ายมากน้ำ…ได้ผมแล้วจะทิ้งกับแบบนี้เหรอ ผมไม่ยอมหรอกนะ” น้ำเสียงคล้ายออดอ้อนนี่มันอะไรกัน อิงฮวายืนงง ทำไมกลายเป็นแบบนี้ละ…ที่นี่ผู้หญิงต้องรับผิดชอบผู้ชายเหรอ เมื่อคืนเรื่องเกิดขึ้นเพราะเธอยินยอมด้วย เพราะอยากหลุดพ้นจากฤทธิ์ยานั่น แล้วคุณยายจะว่ายังไงนะเธอเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว