ขมิ้นกับ(น้ำ)ปูน

-ที่ระลึกถึงเด็กประถมต้นที่ในตอนนั้นไม่ได้มีโอกาสทำให้ความฝันเป็นจริง-

“ขวัญเมือง! น้ำปูน! นี่ต่อหน้าครูนะ” ครูประจำชั้นวัยกลางคนที่ใส่แว่นพูดพลางส่ายหน้า
“พวกเธอนี่สมกับเป็นขมิ้นกับปูนจริงๆ ครูควรทำยังไงกับพวกเธอดีนะ...”
น้ำปูนสะดุ้งตื่นจากความฝัน ก่อนจะรีบไปทำธุระส่วนตัวแล้วไปโรงเรียนเพราะวันนี้เธอเป็นครูเวร
---------------
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
นักเรียนชายหญิงที่เดินเข้ามาต่างหยุดยกมือไหว้คุณครูสาวอย่างนอบน้อม
“สวัสดีจ้ะ” น้ำปูนพูดพร้อมกับรับไหว้กระทั่งเสียงกริ่งเรียกรวมตัวเตรียมเคารพธงชาติดังขึ้น เธอก็เตรียมจะไปยืนประจำห้องที่เธอเป็นครูประจำชั้น แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นรถยนต์ราคากระเป๋าฉีกสีดำเมื่อมขับมาจอดเทียบรั้วโรงเรียน
“ป๊าด รถโวลอย...” ยามสมพิศที่ยืนอยู่ตรงป้อมยามตรงข้ามกับน้ำปูนพึมพำ
โวลต์รอยด์ค่ะ น้ำปูนแก้ไขให้ในใจ ก่อนจะตาเบิกกว้างเมื่อเห็นร่างสูงสง่ากับเสื้อกางเกงที่ดูดีซึ่งเดินลงมา ขณะนึกถึงเรื่องที่ฝันเมื่อคืน
ฝันบอกเหตุมีอยู่จริง!
การได้โคจรกลับมาพบกับเขาอีกครั้งจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง!? ต้องติดตาม


**สำหรับผู้ที่ใช้ ios ซื้อผ่านหน้าเว็บราคาจะถูกกว่านะคะ**