อุ้มรักเมียจ้าง

"สิงห์" จำเป็นต้องมี "เมีย" และมี "ลูก" และก็ไม่มีใครในเวลานี้เหมาะเท่า "รมิดา" อีกแล้ว สัญญา "เมียจ้าง" จึงเริ่มขึ้น แต่แล้วพอนานวันไปเขาไม่อยากเป็นแค่ "สามีนายจ้าง" อยากเป็นมากกว่านั้น และเขาไม่มีทาง "หย่า" ตามที่เธอร้องขอแน่นอน...
+++
“ฉันว่าฉันให้เวลาเธอมาพอแล้วหนึ่งอาทิตย์” สิงห์เอ่ยปากขึ้นทันทีเมื่อภรรยาจ้างของตนเองเดินออกมาจากห้องน้ำหลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
“คะ?” เธอถามเขาด้วยไม่เข้าใจในความหมาย
“ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ดา” เขาถามคนไร้เดียงสาที่มองมาทางตนด้วยแววตาใสซื่อ
“ดาไม่รู้จริงๆ ค่ะ” เธอตอบยืนยัน
“มาที่เตียงแล้วจะรู้และเข้าใจ” เขาตบเตียงข้างๆ ตัวเองให้เธอเดินเข้ามาหา และก็หงุดหงิดกับชุดนอนลายการ์ตูนแบบเด็กของเธอที่เข้าชุดกันเหลือเกิน
++++
“เดี๋ยวนี้เธอแปลกไปนะดา” เขาถามเธอที่กำลังแต่งตัวหน้ากระจก
“แปลกยังไงคะคุณสิงห์?”
“เธอไม่มีอารมณ์ร่วมกับฉัน ทำตัวเย็นชา ห่างเหิน มันแปลก”
“ดาก็แค่จะคลอดแล้ว และเวลาของดากับคุณสิงห์ก็จะหมดลงแล้ว ทันทีที่ดาคลอดลูกคุณสิงห์ก็ต้อง ‘หย่า’ กันลืมแล้วเหรอคะ ว่าเราแต่งงานกันเพราะอะไร”
“ฉันไม่ลืม แต่ก็ยังไม่ได้ ‘หย่า’ นี่ อีกอย่างเธอคลอด เธอก็ต้องอยู่ให้นมลูกก่อน จนกว่าเขาจะหย่านม เธอถึงจะมีอิสระ” เขาบอกเธอ ทั้งๆ ที่ตอนนี้ไม่อยาก ‘หย่า’ อยากมีทั้งลูกและแม่ของลูกอยู่กับตนจนแก่เฒ่า
“คุณสิงห์จะให้ดาอยู่ให้นมลูกด้วยเหรอคะ”
“ใช่สิ ลูกต้องกินนมแม่ถึงจะแข็งแรง และไม่ต้องห่วง เธอได้ ‘หย่า’ เป็นอิสระแน่นอน อดทนกับฉันไม่นานหรอก ไหนๆ ก็อดทนมาถึงขนาดนี้แล้ว” สิงห์ตอบกลับด้วยความน้อยใจ
ตอนนี้ทั้งสองต่างเข้าใจกันไปคนละทาง รมิดาก็เข้าใจว่าเขาก็มีอรุณกับลูก ส่วนเธอก็แค่ของชั่วคราวแก้ขัดของเขาเท่านั้นเอง
“ตอนนี้ก็ทนไปก่อน ถึงแม้จะเบื่อหน้าฉันก็ตาม” สิงห์เอ่ยต่อเมื่อเห็นเธอเงียบไม่ตอบกลับ
รมิดากุมท้องตัวเองแล้วก็เม้มปากแน่น ตอนนี้รู้สึกปวดหน่วง เป็นแบบนี้ตั้งแต่เที่ยงคืนแล้ว แต่ก็อดทนได้ แต่เหมือนว่ามันจะรุนแรงขึ้นจนต้องจับกำขอบโต๊ะเครื่องแป้งตรงหน้าตน
“คะ...คุณสิงห์ ดาเจ็บท้องค่ะ” เธอบอกเขาพร้อมกับงอตัวกุมท้องตัวเอง
“ว่าไงนะ เธอเจ็บท้อง หรือจะคลอดแล้ว หมอบอกอีกสองอาทิตย์ ทำไมถึงเจ็บล่ะ” สิงห์รนทันทีเมื่อได้ยินเธอบอกว่าเจ็บท้อง
“ไม่รู้ค่ะ อะ...เจ็บ ชะ...ช่วยด้วยค่ะ” เธอผละมือที่จับขอบโต๊ะเครื่องแป้งมาจับหัวดึงผมของคนที่ก้มหน้าเข้มมาใกล้ตน
“โอ๊ย! ฉันเจ็บดา ปล่อยก่อน เจ็บมากไหม” เขาแกะมือของเธอที่ขยุ้มดึงผมตัวเองออกแล้วก็ถามเธอ
“ชะ...ช่วยดาด้วยค่ะ ดาเจ็บ!”

ปล. นิยายเรื่องแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้นค่ะ จะมีเนื้อหาบางฉากบางบทที่เวอร์วังเกินจริงนะคะ บางฉากแทบจะเป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง แต่ในนิยายเรื่องนี้เป็นไปได้เพราะเนื้อหาเป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นค่ะ

ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะคะ

#คิดหื่นเชิญเสพ

ณิการ์(ยักษ์)