วิศวะคนโหด สู่โหมดคลั่งรัก

ทุกวันนี้ประชากรบนโลกใบนี้มีมากกว่าแปดพันล้านคน กว่าเราที่เป็นหนึ่งในแปดพันล้านนั้นจะเจอคนที่ชอบหรือคนในสเปคจนอยากได้เขามาครอบครองนั้นจะมากมายแค่ไหนกันเชียว แต่เมื่อเจอแล้วก็ถือว่าเป็นโชคชะตาที่เราต้องไขว่คว้าเอาไว้ แถมเขาคนนั้นยังโสดและเหมือนจะมีใจที่ตรงกันนี่มันเรียกว่าพรหมลิขิตชัดๆ เลยไม่ใช่เหรอ? แล้วเขาผู้โสดมานานหลายปีจะต้องรอช้าอะไรอีกล่ะ ก็พุ่งชนไปเลยสิครับ


แต่เขาดันไม่รู้เลยว่าคนที่ตัวเองชอบมีเพื่อนสนิท? ที่เปรียบเสมือนก้างชิ้นโต

ที่คอยทิ่มแทงจิตใจเขาให้เจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา

จนเขาตั้งคำถามกับตัวเองว่า

เป็นแฟนอย่างไงให้เหมือนไม่ใช่แฟน…


♡ ♡ ♡


“เราไม่ได้ชอบพี่ พี่ไม่ใช่สเปคเรา เราชอบผู้ชายหน้าตี๋ๆ ไม่ใช่ชายไทยแท้ตาสองชั้นแบบนี้”

“เรื่องของมะ...”

“...”

“เฮ้อ~ เรื่องของเธอดิ จะชอบคนแบบไหนก็ชอบไปกูไม่สนเพราะคนในสเปคกับคนที่จะมาเป็นผัวมันคนละคนกันอยู่แล้ว”

“ห้ามเรียกเธอ ได้ยินแล้วขนลุก บรื้อ~”

“อ้าว ได้ดิวะไอ้ฟู คนจะเรียกดีๆ แล้วไม่ชอบ ได้เลย”


.


“กูให้เวลาไม่นานสเปคมึงต้องเปลี่ยนมาชอบแบบกู เข้าใจไหม?”

“...”

“กูถามว่าเข้าใจไหม”

“อะไร! ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นแหละ”

คนอะไรพูดก็ไม่เพราะเจ้าอารมณ์ ปากเก่ง เถียงเก่ง มันไม่ตรงสเปคในฝันของเขาเลยสักนิดแถมยังยัดเยียดตัวเองเก่งที่หนึ่ง

เขาชอบหนุ่มตี๋อะ จีนๆ เจ๊กๆ ไม่ใช่ชายไทยแท้คิ้วเข้ม ตาคม กรอบหน้าชัดแบบนี้ เขาชอบหนุ่มตี๋โว้ย เข้าใจไหม…