อันธการ

‘ความรัก’ อย่างเดียวไม่สามารถจะฉุดชีวิตมนุษย์ไว้ได้ และจะเสน่ห์ปลายจวัก เสน่ห์สมบัติ ฤๅจะเสน่ห์เรือนกาย ก็ไม่ยืนยงเช่นกัน แต่...ส่วนประกอบอีกมากมายต่างหาก ทำให้มนุษย์จำต้องร่วมทางเดินร่วมกันในชีวิต แม้จะมีความขมขื่นป็นเครื่องเชื่อมโยงก็ตาม
ในวัยสาว ใครเลยจะฝันว่าจะเป็น ‘สอง’ ของใคร
ในความฝัน ทุกสิ่งทุกอย่างมักจะสวยงามเสมอ
แต่ในความจริง มันตรงข้ามกับความฝันเป็นนิตย์
หากในความรัก ใครจะต้องการอะไรมากไปกว่าได้อยู่กับคนที่เรารัก! เพียงคนฝันนั่นแหละ มักจะบอกตนเองอย่างขมขื่นว่า
“อย่าฝันเลย ให้เขาเยาะ หัวเราะกัน
อย่าฝันเลย คนในฝัน นั้นเขาลวง”
หากฉันรู้ถึงทางชีวิตในภายหน้า ฉันคงไม่ร่ำร้องหา ‘มือ’ ที่จะมาหยิบยกฉันออกจากแหล่งที่ฉันได้รับการเลี้ยงดูมา แต่นั่นแหละ...ใครไหนเล่าจะรู้ถึงอนาคต
คุณคะ ชีวิตของฉันเริ่มต้นจาก ‘อันธการ’ คือความมืดมนในประวัติ และจนบัดนี้...ฉันก็ยังอยู่ในความทึบอับอันหาทางออกมิได้!