สามีลงนามใบหย่าให้ข้าด้วย

แตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมไม่หวาน

การแต่งงานที่ไร้รักไฉนเลยจักเป็นสุข

ฮูหยินก็เพียงตำแหน่งที่มีไว้เป็นฉากบังหน้า

น้ำตาคือสหายที่อยู่ข้างกายนาง

ฝืนชะตาอย่างไรก็มิอาจครอบครองหัวใจสามี

ความสุขกลายเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน หนำซ้ำยังปล่อยให้นางแห้งเหี่ยวอยู่เนิ่นนาน



กรี๊ด!!!! หมดความอดทนแล้ว

เช่นนั้นหากนางจะเลือกทางอื่นที่ดีกว่าจะผิดตรงไหน!

นางเกิดมารูปงามปานล่มเมืองไยต้องมาเสียน้ำตาให้บุรุษโง่เขลาเช่นนี้ด้วย!



เจ้าสามีโง่ต่อจากนี้เชิญอยู่กับแม่ดอกบัวขาวไปเถอะ

ส่วนข้าจะหาสามีใหม่ รูปงาม ร่ำรวย ไว้เข้าหอในฤดูเหมันต์วันละสามเวลาหลังอาหารเลยคอยดู!!!!