กับดักลวงรัก

ปลายฝน (เรนนี่ ชื่อแอคหลุมไว้ส่องผู้ชาย)

สาวสวยวัย 23 หน้าตาจิ้มลิ้มปากอวบอิ่มสีระเรื่อน่าจูบ ผิวขาวอมชมพู แก้มเนียนใส ดวงตากลมโตประกายสีอัลมอนด์ ผมยาวกลางหลังย้อมสีน้ำตาลประกายทอง เป็นสาวร่างอรชรดูน่าทะนุถนอม

นิสัย : ขี้อ้อน ยั่วเก่ง ปากหวาน (ภายนอกที่คนอื่นเห็น ซื่อๆ ใสๆ ผู้บางคนนางก็ชอบยั่วแบบมีจริตนิดๆ) ชอบอาหารรสจัด ขนมหวานได้หมด

....

(เฉิง) เสิ่นเย่ว คนส่วนใหญ่รู้จักแค่ว่าชื่อ เสิ่นเย่ว ชื่อที่เขาใช้ในวงการ

เป็นผู้ชายร่างสูงใหญ่กำยำนิดๆ ผิวขาวสว่างมาก ตาคมจมูกโด่งปากอวบอิ่ม ผมย้อมสีเทาประกายเงินเล็กน้อย (เปลี่ยนสีไปตามใจ)

นิสัย : ปากหวาน คุยเก่ง อ้อนเก่งมากกกกกก และ... หื่นมากกกก (ภายนอกที่คนอื่นเห็น ปากหวานมากกก ยิ้มเก่ง ตาหวาน แพรวพราวมากกกกก) ไม่ชอบกินยา ดื้อเป็นบางครั้ง ไม่ชอบอาหารรสขม ชอบของหวานๆ



***



รักกู หลงกู มีกูคนเดียว งมงายแค่กู ลุ่มหลงแค่กู.. ที่พูดมาเธอไม่ได้ท่องอะไรสักคำเลยนะ แต่เขากลับหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้น เดี๋ยวจูบ เดี๋ยวหอม เดี๋ยวกอดตลอด นี่ยังไม่ได้กินนะยังขนาดนี้เลยคิดดู

....


“ขอวัดไข้นะคะ”

"..."

“ทานข้าวทานยาหรือยังคะไข้ขึ้นสูงมากหนูต้องเช็ดตัวให้ก่อน”

“อือ”

“หนูเช็ดตัวแล้วค่อยนอนต่อค่ะ”

"..."

“พี่เสิ่นต้องถอดเสื้อด้วยค่ะไม่งั้นหนูเช็ดไม่ถนัด”

เสิ่นเย่วหลุบมองใบหน้าจิ้มลิ้มดวงตากลมโตใสซื่อใต้กรอบแว่นสายตากรอบบาง เธอดูเป็นเด็กน้อยไร้พิษภัย ดูไม่ประสีประสาแถมยังดูไร้เดียงสามากๆ ด้วย สุดท้ายก็ต้องถอดเสื้อยืดสีขาวที่ใส่นอนออกโยนไปข้างเตียง

เฮือก!

จังหวะถอดเสื้อเหมือนภาพสโลโมชั่นแบบที่ในหนังซีรีส์ชอบทำ เริ่มจากชายเสื้อที่เปิดหน้าท้องแกร่งที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามเนื้อเป็นลอนมัดๆ ค่อยๆ ลากขึ้นมายังโครงกระดูกที่มีกล้ามเนื้อบดบัง หน้าอกทั้งสองข้าง หัวนมสีชมพูน่ากัด ลำคอแกร่งแข็งแรงและโครงหน้าหล่อเหลาสันกรามชัดเจน

อึก!

น่ากินไปหมด อีแม่จ๋านังปลายหัวใจจะวาย หน้ามืดคล้ายจะเป็นลม

กลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวบนกายหนาที่กำลังแผ่กำจายชัดเจน เธอเริ่มได้กลิ่นนั้นตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้แล้ว แต่ตอนนี้มันกำลังตีขึ้นจมูกสูดไปถึงสมอง เส้นผมนุ่มพลิ้วตามแรงสะบัดของเนื้อผ้า ยามลมเย็นพัดเข้าหน้าก็แทบจะหน้ามืดเป็นลมเพราะออร่าความขาวสว่างจ้าและความมีเสน่ห์ของเขามันกระแทกใจอย่างจัง

....


แกรก!~

“ทำอะไรของเธอ!”

เสียงเข้มตวาดลั่นห้องทำปลายฝนสะดุ้งเสื้อในมือที่เพิ่งหลุดออกจากหัวจนสุดหลุดมือไปอยู่บนพื้น เหลือเพียงบราเซียร์ตัวจิ๋วสีดำลายลูกไม้ที่ห่อหุ้มก้อนเนื้อกลมกลึงล้นทะลักแบ่งร่องอกสองข้างชัดเจนที่ยังทำหน้าที่ปกปิดยอดถันอยู่

ร่างอรชรสตั้นไปเล็กน้อยแต่เพียงแค่ชั่วครู่เดียวก็กลับมีความคิดดีๆ ผุดขึ้นมาในหัวแทนที่ ดวงตากลมโตไร้กรอบแว่นสายตาปกปิดกะพริบขึ้นลงเบาๆ ใบหน้าจิ้มลิ้มเงยมองเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่ยังคงยืนกังจ้าตัวแข็งมือจับลูกบิดประตูค้างไว้จ้องมาด้วยใบหน้านิ่งๆ

“หนูจะเปลี่ยนเสื้อค่ะ พี่เสิ่นมีอะไรกับหนูคะ” ริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อเผยออ้าเปล่งเสียงใสกังวานออกมา สองมือวางไว้ข้างลำตัวยืดอกขึ้นเล็กน้อยอ่อยเนียนๆ อย่างมีจริต

อึก!

หน้าอกที่ล้นทะลักบราเซียร์ตัวจิ๋วลายลูกไม้ทำเอาลมหายใจคนมองติดขัด ผิวเนียนๆ ที่ต้องกับแสงสว่างทั้งจากหลอดไฟสีเหลืองนวลในห้อง และแสงสว่างจากด้านนอก ทำเอาลำคอแห้งผากไปหมด

หน้าท้องแบนราบ สะดือบุ๋มสวย เอวคอดกิ่วเล็กจนคาดว่าแค่มือเดียวคงจะกำรอบแล้ว ขอบกางเกงยีนขากระบอกอย่างที่เธอชอบใส่ประจำ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเอวต่ำที่สามารถมองเห็นขอบแพนตี้ตัวจิ๋วสีเข้าชุดกับตัวเล็กช่วงบนชัดแบบนี้

ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าร่างกายมันร้อนแปลกๆ เด็กสาวใสซื่อไร้เดียงสาชอบใส่แต่เสื้อผ้าหลวมๆ หรือไม่ก็พอดีตัวแต่กลับ... ซ่อนรูปได้ขนาดนี้ ซ่อนเก่งจนคิดว่าไม่มีอะไรให้มองแล้วเสียอีก


++อ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ