ปราบพยศรักนายมาเฟียร้าย

“ไงล่ะคนเก่ง หน้าซีดเชียวนะ” เขาเอ่ยทัก พลางแสยะยิ้มที่มุมปาก

มาร์ตินรู้มาว่าหญิงสาวต้องการเงินมาเคลียร์เรื่องที่เกิดขึ้น และเขาก็รู้ดีว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นฝีมือของใคร

“ออกไปให้พ้น”

“อีก10วันนะ จะหาเงินทันหรือ”

“อ๋อ นี่ฝีมือของคุณใช่มั้ย” เธอเอ่ยถามแววตาลุกวาว

“คนอย่างผมไม่ใช้ลูกไม้สกปรกหรอก”

“คุณต้องการอะไร”

“ไม่เชิญผมไปนั่งก่อนหรือ” เขายียวนใส่ ก่อนจะเดินนำหน้าเธอเข้าร้านไปนั่งไขว่ห้าง แต่หญิงสาวกลับยืนนิ่งมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง

“ผมจะเคลียร์ให้ แต่มีข้อแม้” เขาเอ่ยบอกเสียงขรึม

“ข้อแม้อะไร”

“คุณจะต้องไปอยู่เป็นผู้หญิงของผม1ปี”

“นี่คุณ---”

“เงินไม่ใช่น้อยๆ นะ แต่ผมจะจัดการทุกอย่างให้ คุณก็มาทำงานได้เหมือนเดิม” เขาเอ่ยบอก พลางยักไหล่

“ไม่ ฉันไม่ต้องการ” เธอเอ่ยปฏิเสธเสียงแข็ง

“คิดดีๆ นะสาวน้อย ทำการค้าต้องมีคนคอยอยู่เบื้องหลัง คุณก็รู้ดีว่าสิ่งนี้เกิดจากมีคนต้องการทำลายชื่อเสียงร้านของคุณ เกิดขึ้นครั้งนึงเดี๋ยวก็ต้องมีอีก” เขาพูดไปก็เดินสำรวจรอบร้านไป

“ถ้างั้นฉันจำนองร้านกับคุณ”

“ผมไม่ใช้นายทุนเงินกู้ที่จะมารับจำนองบ้านจากใคร ผมต้องการให้คุณไปรับใช้ผมที่บ้านเป็นเวลา1ปี ถ้าคุณตกลงพรุ่งนี้ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย” พูดจบเขาก็ยื่นนามบัตรให้กับเธอ ก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้เทียนหอมครุ่นคิดจนตัดสินใจได้


ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ