Dear My Friends: เพื่อน(ที่แปลว่า)ที่รัก

“แค่ห่างกันมันไม่ได้ทำให้หัวใจเราเปลี่ยนไปใช่ไหม?”

“สัญญาได้ไหมว่าจะไม่หายไปจากชีวิตกันและกันเหมือนคราวนั้นอีกแล้ว”

“หัวใจเต้นแรงจัง เหมือนคนป่วยเลย”
“หึ!” หัวเราะแล้วก็เงียบไป “ฝ้ายลองฟังเสียงหัวใจตัวเองดูบ้างสิ เต้นแรงเหมือนหัวใจวายอยู่หรือเปล่า??”
พูดอะไรให้ฉันงงอีกแล้วไอ้เพื่อนวายร้าย
“ลองฟังดูมั้ย?”
แล้ววายมันก็คลายวงแขนออกแต่ยังรัดไว้หลวมๆ ย่อตัวลงต่ำจนใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกันกับช่วงอกของฉัน รั้งร่างฉันเข้าหาจนหน้าอกฉันเกือบจะชิดกับใบหน้านั่น
“เฮ่ย ไอ้วะ...วาย!”
วายเอียงหน้าออกด้านข้าง แนบใบหูลงตรงหน้าอกข้างซ้ายของฉัน ตรงตำแหน่งที่หัวใจฉันกำลังเต้นกระหน่ำอยู่ข้างในนั่น
“เห็นมั้ย หัวใจฝ้ายเต้นแรงเหมือนหัวใจวายเลย” วายเลิกตาขึ้นมามองฉันที่กำลังทำหน้าตื่นตระหนก “ฟังดูดีดีเหมือนจะเป็นจังหวะเดียวกันเสียด้วยสิ หึ!”
“วะ วาย... ปะ ปล่อยฝ้ายเถอะ”
“อยากให้ปล่อยจริงๆ อะ?”
“อื...อือ...”
“โกหก!!”
...