ลิขิตรักไว้ที่ผลพุทรา

“ท่านคิดว่า ข้าอยากแต่งเข้ามาหรืออย่างไรกัน ข้าไม่ได้รักท่าน เราจะเเต่งงานกันได้อย่างไร หากไม่ใช่ราชโองการนั่น ข้าไม่ยอมแต่งให้ท่านเด็ดขาด”
“เจ้าคิดว่า ข้าอยากแต่งด้วยอย่างงั้นเหรอ! สตรีเช่นเจ้า ไม่ได้อยู่ในสายตาของข้าสักนิด เจ้าสำคัญตนผิดไปแล้ว”
“เช่นนั้น! ช่วงที่ฮ่องเต้ประทานรางวัลให้ท่าน เหตุใดท่านไม่ปฏิเสธพระราชทานสมรสให้รู้แล้วรู้รอดไปล่ะ ท่านรบชนะข้าศึกศัตรู ได้ความดีความชอบ ท่านสามารถทำได้นิ เหตุใดถึงไม่ยอมทำ”
“เป็นเพราะข้าไม่รู้ว่า พระราชทานสมรส จะเป็นสตรีเช่นเจ้านะสิ! หากข้ารู้ข้าย่อมไม่ยอมรับแน่”
“หากท่านกับข้าไปกันไม่ได้จริงๆ ก็แค่หย่าขาดจากกันเท่านั้นเอง”
..............................................

"เดี๋ยวช้าก่อน! เจ้าโยนก้อนหินมาโดนข้า ซ้ำยังจะหนีอีกหรือไง" จือจ้านมองดูหนุ่มน้อย ในร่างสตรีที่เเต่งกายเป็นบุรุษ อย่างรู้สึกไม่พอใจ โยนก้อนหินใส่เขาแล้ว คำขอโทษก็ไม่มี ไหนจะเดินหนีอีก



หนุ่มน้อยที่กำลังจะเดินหนี กับถูกเรียกขึ้นมา ทำให้นางจ้องหน้าไปยังบุรุษที่มีสีหน้าเย็นชา กำลังแสดงความไม่พอใจใส่นาง

"พี่ชาย ท่านกล่าวถึงใครกัน" หนุ่มน้อยกล่าวออกไปอย่างใจเย็น พลางแสร้งหันไปมองด้านข้าง และด้านหลัง เหมือนกับว่าบุรุษผู้นั้นกำลังเอ่ยถึงใครอยู่กันเเน่

"เจ้า ไม่ต้องมาทำแสร้งไม่รู้เรื่องไปหน่อยเลย หนุ่มน้อยบอบบางเช่นเจ้า อย่าคิดว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าไปโดยง่ายดายเเน่"
.......................................