ชู้รักคนนี้มีดีที่สิบสองเซน

*โปรดอ่านสักนิด *
นิยายเรื่องนี้ พระเอกและนายเอกไม่มีนอกกายกันนะคะ
...................................................................................................
เมื่อภาคินจับได้ว่า แฟนของตัวเองที่กำลังจะลั่นระฆังวิวาห์ในอีกไม่นานมีชู้แบบคาหนังคาเขา
แต่มีหรือคนอย่างภาคินจะต้องมานั่งร้องห่มร้องไห้จนน้ำตาเช็ดหัวเข่า
เขาเลยเดินเข้าไปหาชายชู้คนนั้น แล้วเก็บค่าเช่าแฟนมันเลยเป็นไง

สิ้นเสียงดังกล่าวพิษณุก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่ชอบใจ แล้วถามออกไปว่า “นายจะเอากระเป๋าสตางค์ของน้ำชาไปทำไม”

ภาคินจึงค่อยๆ เปิดกระเป๋าเงินของอีกฝ่ายอย่างช้าๆ แล้วหยิบธนบัตรสีม่วงออกมาหนึ่งใบ ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มร้าย แล้วพูดออกไปว่า “ผมก็เก็บค่าเช่าผัวไงครับ”

ว่าจบก็สาวเท้าเข้าไปหาชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีในอนาคตอันใกล้ แล้วใช้กระเป๋าสตางค์ของอีกฝ่ายตีลงบนใบหน้าของคนตรงหน้าสองสามทีอย่างหยอกเย้าเต็มที่

จากนั้นจึงพูดต่อด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มว่า “ในเมื่อเขาจะเอาว่าที่สามีของผมไปใช้แบบนี้ ผมก็ต้องขอเก็บค่าเช่ากันหน่อยสิครับ ผมคิดน้ำละห้าร้อยก็พอ นี่ถือว่าหยวนๆ แล้วนะ”

ส่งผลให้พิษณุที่มั่นใจทุกสิ่งว่าคนตรงหน้าเป็นของตาย ก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างอย่างตกใจ แล้วพูดออกมาว่า “คิน...อย่ามาล้อกันเล่นแบบนี้สิคิน เช่าผงเช่าผัวอะไรกัน”

ได้ยินเช่นนั้นภาคินจึงหัวเราะดังลั่นออกมา แล้วยกฝ่ามือตีลงใบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆ อย่างหยอกล้อ ก่อนจะพูดเสียงเนิบออกไปว่า “คินไม่ได้ล้อเล่นครับ” แล้วเหลียวหน้าหันไปพูดกับน้ำชาที่กำลังทำหน้าเหวอ “ไว้มาใช้บริการใหม่นะครับ ผมลาละ” ว่าจบเขายกธนบัตรในมือขึ้นมาจุมพิตเบาๆ
.......................................................................................................
แล้วถ้าเกิดว่ามีผู้ชายเดินเข้ามาทำความรู้จักต้องทำยังไง?
คนอื่นถาม : ถามว่าเขามีแฟนหรือยัง
คนทั่วไปถาม : ถามว่าเขาชื่ออะไร
นายเอกของเรื่องนี้ถาม : ถามว่าไอ้นั่นของคุณมีขนาดเท่าไร