รักครั้งนี้...ขอให้ใช่!

**หมายเหตุ :: เรื่องนี้ ไรท์ ตรวจทานคำผิด แค่รอบเดียวนะคะ ขออภัยค่ะ

ปัณณภัทร เลือกที่จะให้ใจกับงานมากกว่าความรัก เพราะเขาเริ่มเบื่อความรักประเภท “ยามรักน้ำต้มผักก็หวาน” แต่พอนานวันเข้ามันก็เริ่มจืดจาง ต่างฝ่ายต่างไม่ใส่ใจกันและกัน แต่สำหรับเขาไม่ใช่เขาใส่ใจคนรักเสมอ แต่เหมือนยิ่งรักษาความรักนั้นไว้ มันยิ่งไกลออกไป ยิ่งเจอการกระทำของคนรักที่ดูเหมือนจะหมดรักกันแล้ว เราทั้งสองคนเลยเลือกที่จะจบรักครั้งนั้น และปัณก็ไม่อยากมีรักครั้งใหม่อีกแล้ว มันวนเวียนแบบเดิมซ้ำๆ เขาสาบานกับตัวเองว่า หากเขามีรักครั้งใหม่ และหากแฟนถามเขาว่า "กินไรดี" เขาจะไม่ยึกยัก และจะไม่ตอบ "อะไรก็ได้" เพราะคำพวกนั้นมันบั่นทอนจิตใจของอีกฝ่าย แต่ถึงอย่างไร ณ ตอนนี้เขาก็ยังไม่เจอคนที่ใช่เสียที

....แล้วจู่ๆ พอเขากลับมาจากอเมริกา ก็ดันมีเด็กผู้ชาย มานอนที่ห้องเขา หมายความว่ายังไง??

ปังงงง!!

ขอบฟ้าได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามาทำให้เขากระเด้งตัวตามเสียงที่ว่านั้น และรีบหันไปเปิดไฟหัวเตียงทันที แล้วในวินาทีนั้นต่างฝ่ายต่างสบตาเพื่อค้นหาคำตอบว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

“นายเป็นใคร? //คุณเป็นใคร?” ทั้งสองคนพูดถามคำถามพร้อมกัน

“นี่มันคอนโดฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะถามนายเป็นใคร?” เมื่อชายหนุ่มกวาดสายตาทั่วห้องแล้วไม่พบน้องสาวเขาทำเรื่องอย่างว่า เลยใจเย็นขึ้นมาได้หน่อยและเอ่ยถามเด็กผู้ชายที่อยู่บนเตียงนอนของเขาแทน

“เอ่อ... ผมเป็นเพื่อนของแป้ง” ขอบฟ้าเริ่มลนลาน หากเป็นเจ้าของคอนโดที่ว่านี้ก็เท่ากับว่าผู้ชายตรงหน้าคือพี่ปัณณภัทร พี่ชายของไอ้แป้งน่ะสิ!!

“เพื่อน? เพื่อนแบบไหน ถึงได้มานอนที่นี่” ชายหนุ่มขบกรามแน่น หากเป็นเพื่อนน้องสาวจะมาพักเขาไม่ว่า แต่ควรจะไปพักห้องรับแขกนี่มันห้องส่วนตัวเขา และดูข้าวของเหมือนอีกฝ่ายอยู่มานานแล้วด้วยซ้ำ

“ขะ-คือ ผมขอโทษครับพี่ปัณ ผะ-ผม”

“ใครพี่นายไม่ทราบ...”

“เอ่อ...” ขอบฟ้าน้ำตาแทบเล็ดอยู่รอมร่อ ไหนแป้งว่าพี่ชายจะไม่กลับมาไงจะโทรหาเพื่อนตอนนี้ก็ไม่ได้ด้วย ความเกรงใจกับความกลัวตอนนี้ปะปนกันไปหมด

“รบกวนออกมาจากห้องฉัน แล้วไปคุยกันข้างนอก” ปัณณภัทรเห็นอีกฝ่ายอึ้งๆ คงตกใจที่จู่ๆ เขาพรวดพราดเปิดเข้ามา

เมื่อขอบฟ้าออกมานอกห้องแล้วก็นั่งที่โซฟาราวกับคนไม่มีชีวิต หรือเรียกง่ายๆ ว่าเป็นวิญญาณก็ยังได้ ไม่รู้ว่าพี่ไอ้แป้งจะดุขนาดนี้แล้วนี่ก็ไม่รู้ว่าเสียงหายใจของเขา จะไปกระทบอารมณ์อีกฝ่ายหรือเปล่าเลยเหอะ

“จะนั่งเงียบอีกนานมั้ย? ฉันรอฟังอยู่ ว่านายมาอยู่ที่คอนโดฉันได้ยังไง” ปัณณภัทรกอดอก และถามอีกฝ่ายที่นั่งอยู่นานนมอีกรอบ นี่มันดึกแล้วเขาอยากพักผ่อนจะให้มานั่งฟังเสียงหายใจของไอ้เด็กนี่ก็ใช่เรื่อง