พลอยเริงไฟ

มันเป็นความผิดของเธอเองที่เข้ามาล่อลวง ทำใจเขาแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี
. . . . . . . .
"พี่ลักพาตัวพลอยมาเหรอ?!"
เธอรีบหันหน้าหนีไม่ยอมให้เขาจูบพร้อมกับผลักดันใบหน้าหล่อเหลาคมคายออก

มือเขาคว้าหมับเข้าที่ข้อแขนทั้งสองข้าง จับขึงพืดไว้บนเบาะ "ถ้าใช่แล้วจะทำไม"

บุษราคัมดิ้นขลุกขลักระหว่างถูกเขาซุกหน้าจูบปัดตามซอกคอแรง ๆ อย่างป่าเถื่อน

"ทำแบบนี้ทำไมพี่ภัทร พาพลอยกลับไปเลยนะ ไม่งั้น...โอ๊ย!"

ร่างบอบบางแทบปลิวตามแรงกระชากแล้วกระแทกแผ่นหลังเข้ากับหน้าต่างเล็ก ๆ ใบหน้าสวยแฉล้มนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เธอรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดตบหน้าเขา หวังว่าจะเรียกสติกลับคืนมา

"หยุดบ้าได้แล้ว! พาพลอยกลับไปเดี๋ยวนี้"

เขาหันหน้ากลับมา แววตากร้าว "ฉันไม่พาเธอกลับไปไหนทั้งนั้น เธอต้องไปกับฉัน"

"ไปไหน"

"ไปอยู่กับฉัน ทำหน้าที่เมียให้ผัวคนนี้ไง"

หญิงสาวตัวสั่นมองเขาอย่างพรั่นพรึง "ไม่ ไม่ได้ พลอยจะทิ้งงานแต่งไปอยู่กับพี่ไม่ได้"

ดวงตาเขาจุดวาบด้วยอารมณ์โทสะ เข้าใจไปว่าเธออยากแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นจนตัวสั่น

"เธอจะอะไรกับงานแต่งกันหนักกันหนาฮะพลอย หรือว่าไอ้เวรนั่นมันถึงใจกว่าฉันคนนี้รึไง"

"จะเพราะอะไรก็ช่าง แต่พลอยต้องกลับไป อ๊ะ! พี่ภัทร อย่า หยุดนะ!"

"ไม่หยุด" เขาตะคอกใส่ คุกคามเนื้อตัวเธอด้วยริมฝีปากอย่างเผ็ดร้อน "ฉันจะทำให้เธอรู้ซึ้ง จดจำจนขึ้นใจว่าใครกันแน่คือผัวเธอ!"

>>นิยายโรมานซ์ สนุก ครบรส!!!<<
+++