ครูคะ อย่าเรียกตามเลขที่

เลขที่ 38 ครูขอพบส่วนตัวหลังเลิกเรียนด้วยค่ะ

**************************************************************************************************
ครูสาวพิจารณาดวงหน้าสวยของเด็กน้อย อยากสัมผัสมาตั้งนานแล้ว ซ้ำรู้ว่าหลัง ๆ มานี้พี่มิ้นท์คนดูแลบ้านแมวจรของเธอบอกว่าโฟกัสไปที่นั่นแทบทุกวัน ปั่นจักรยานไฟฟ้าคู่ใจที่รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้จะชอบมากขึ้นแล้วด้วย แต่แว้บนึงในเสี้ยวของความคิดก็นึกถึงคำพูดของเด็กหลายคนที่เคยพูดต่อหน้าเธอหลังจากตื่นขึ้นมาเมื่อเสร็จกิจกรรมบนเตียง

‘ครูก็เป็นอีกคนหรอคะที่เห็นแก่เงิน’

ใบเฟิร์นกลืนก้อนแข็งในลำคอลงไปได้ไม่อยากนัก การเติบโตมาด้วยตัวคนเดียว หลังจากพ่อแม่บุญธรรมได้เสียชีวิตลงตั้งแต่เธอเพิ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เงินและทรัพย์สินที่พอมีบ้างได้ถูกใช้ไปเพื่อการลงทุนด้านการศึกษาไปเกือบทั้งหมด อย่าได้ถามถึงพ่อแม่จริง ๆ ของครูสาว เพราะเธอไม่เคยเจอ มีแค่เพียงชื่อนามสกุลเท่านั้นที่รู้จัก ไม่เคยคิดตามหา เพราะไม่มีความจำเป็น การถูกทิ้งตั้งแต่กำเนิด ทำให้การเชื่อใจคนอื่นเป็นเรื่องยาก การได้รู้ว่า ตัวเองเกิดจากความไม่พร้อมมากกว่าความรัก ทำให้การรักใครสักคนเป็นเรื่องยาก

“ถ้าตื่นขึ้นมา หนูจะพูดกับครูเหมือนกับคนอื่นมั้ยนะ” ใบเฟิร์นพึมพำกับตัวเอง ฝืนยิ้มเล็ก ๆ เก็บเอาความนุ่มนวลและอ่อนโยนของตัวเองลงลิ้นชักของโต๊ะที่อยู่ใกล้ ๆ กับชุดโซฟา สิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจและนำพาชีวิตให้ต่อสู้กับความเฮงซวยในแต่ละวันที่เจอ คงเป็นต้าวแก๊งสี่ขาตัวจิ๋ว ๆ ที่อยู่บ้านแมว และต้าวเสืออ้วนตัวกลมที่กำลังเดินมาหาแม่ของมันนั่นเอง

‘แม่เอาใครว่า อีกละ’แมวอ้วนนึกแล้วเลียขน

“ไง เสืออ้วน”

‘วันนี้แม่มาแปลกๆ ปกติหน้ามืด พาพี่สาวนักเรียนไปทำเสียงดังในห้องตั้งนานแล้ว’

เหมียววว…

เสืออ้วนร้องตอบนิดนึง เพราว่ามันเองก็เริ่มหิว ท้องกลมๆ ส่งเสียงโครก ๆ เพียงแต่แม่ไม่ได้ยินนั่นเอง เห็นแม่ทำท่าจะไม่สนใจ เจ้าเสือจึงส่งเสียงอีกหลายรอบ

เหมียว ๆ ๆ อยู่ ๆ เจ้าอ้วนก็กระโดดใส่แม่มัน ครูสาวทำท่าทางดุ แต่เมื่อท้องที่หิวยังไม่ได้ถูกเติมเต็ม จึงกระโดดเข้าใส่แม่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ใบเฟิร์นหลบ แมวตัวใหญ่ล้มตุบกลางหน้าท้องของพี่สาวนักเรียน โฟกัสที่ดื่มยานอนหลับไปเพียงนิด รู้สึกผวาขึ้นมาแล้วตัวงอ

“อื้อ~”เด็กสาวเอามือกุมที่ท้องแต่ตายังไม่ลืมตื่น เปลือกตามันหนักจังเลยนะ

“ลงมา เสืออ้วน”ใบเฟิร์นเข้าไปคว้าของแมวของเธอลงมาจากร่างของเด็กน้อย เสืออ้วนที่กำลังดม ๆ ร่างของพี่สาวนักเรียน อย่างตั้งอกตั้งใจ

‘พี่สาวอ้วนหิว มีอะไรกินมั้ย’

เสืออ้วนถูกใบเฟิร์นอุ้มห้อยโตงเตงออกจากร่างของเด็กน้อยเดินพาเสืออ้วนไปยังกรงที่อยู่ไกลออกไปทางหน้าต่าง เปิดประตูแล้วจับน้องมุดเข้าไปในกรง ไม่ลืมเทอาหารเม็ดสูตรที่ทำให้ตัวใหญ่มาจนถึงทุกวัน ลูบหัวแมวอ้วนสองสามทีด้วยความเอ็นดู วันนี้กลับค่ำกว่าปกติ แมวอ้วนคงจะหิวน่าดู ใบเฟิร์นนั่งดูเจ้าเสือกินข้าวอยู่เพียงครู่ จึงเดินกลับมายังโซฟา เท้าชะงัก ดวงตาเบิกกว้าง เมื่อเห็นเด็กสาวของเธองัวเงียขึ้นมานั่งแล้วจับหัวด้วยความมึนงง

“ครูมา…ที่นี่…ได้…ยังไงคะ”โฟกัสมองซ้ายมองขวา อาการสะลืมสะลือไม่ค่อยได้สติมากนัก แต่พอรู้ตัวบ้าง เด็กสาวเอนหลังไปพิงโซฟา ใบเฟิร์นเดินมายืนตรงหน้าแล้วทรุดร่างของตัวเองลง หยิบลูกอมที่อยู่ในถ้วยเล็กบนโต๊ะหน้าโซฟาแกะเปลือกมันแล้วอมไว้ในปากสวย ก่อนจะก้าวขาคร่อมร่างเล็กขมุบขมิบปากเล็กน้อยเหมือนท่องมนตร์

‘โอมนะโมพุทธายะ พุทธัง สะระติ ธัมมัง สะระติ สังฆัง สะระติ จิตตัง สะมาเรมะมะเอทิเอหิชัยยะ เอหิสัพเพชะนา พะหูชะนา เอหิ’

แม้คาถาที่เธอสวดนั้นจะให้แค่ให้อมลูกอมไว้ในปากระหว่างการพูดคุยกับคนที่เราต้องการให้เขารักใคร่ชอบ แต่สำหรับใบเฟิร์นแล้วเธอต้องการมากกว่านั้น เด็กสาวที่ไม่ค่อยมีสติถูกขึ้นคร่อมที่บนหน้าตัก ครูคนสวยคล้องลำแขนรั้งไว้ที่คอก้มโน้มตัวเองไปข้างหน้า ประคองใบหน้าสวยของโฟกัสขึ้นมาสบสายตา เด็กน้อยพยายามจะเบือนหน้าหนี เพราะจำได้ว่าเธอมากับครูสาวอีกคน

“อย่านะคะ” โฟกัสพยายามจะหนี แต่ว่าทำไมกันนะ มันถึงฝืนตัวเองได้อยากขนาดนี้ ยิ่งใบหน้าสวยจัดเข้ามาใกล้ ๆ มากขึ้น เธอรู้สึกเหมือนโดนสะกดวิญญาณ
************************************************************************************************