รุ่นพี่...ที่รัก

..........
เรียวแรงของมะลิซ้อนถูกติณณภพสูบด้วยจูบเร่าร้อน จากที่คิดว่าโลกหยุดหมุน ดูเหมือนมันจะหมุนไม่ยอมหยุด หญิงสาวผวาเมื่อมือหนาดึงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วจนพ้นร่างของเธอ เขาโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วแนบตัวเขาเข้าชิดตัวเธอ

แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะดำเนินไปตามครรลองของธรรมชาติ
ติณณภพที่ตอนนี้สติสัมปชัญญะกลับมาครบถ้วน
ได้จ้องหน้ารุ่นน้องที่เขาเพิ่งรู้เมื่อหลายวันก่อนว่าเธอแอบรักเขา

“แน่ใจใช่ไหมว่าจะไปต่อ มะลิเต็มใจเป็นของพี่ใช่ไหม”
มะลิซ้อนปรือตามองสบกับดวงตาคม ปากแห้งผากจนต้องแลบลิ้นเลีย
สติสัมปชัญญะกลับคืนมาจนเกือบครบถ้วน
“เต็มใจสิคะ มะลิอยากได้พี่ติณ แต่มีข้อแม้...”
“ข้อแม้คือ...”
“หลังจากคืนนี้ผ่านไป พี่ติณต้องไม่เรียกร้องอะไรจากมะลิ
มะลิก็จะไม่เรียกร้องอะไรจากพี่ติณเช่นกัน ตกลงไหมคะ”
“งั้น...” ติณณภพหยิบกล่องถุงยาอนามัยสีดำจากลิ้นชักของโต๊ะเล็กข้างหัวเตียงมาเขย่าเบาๆ ให้หญิงสาวดู
“...ในกล่องนี้มีสามชิ้น คืนนี้พี่ขอใช้หมดกล่องเลยได้ไหม ถ้าได้พี่ตกลงรับข้อแม้ของมะลิ”
“แค่สามชิ้นเองทำไมจะไม่ได้...”
สิ้นคำแผ่วเบาของเธอ ติณณภพก็โน้มศีรษะลงจูบซอกคอขาวผ่องหอมกรุ่นกลิ่นสาว
“ยังไม่เคยใช่ไหม...”
“ค่ะ...ยังไม่เคย”
..........
เกือบทั้งคืนนั้น ติณณภพร่วมรักกับหญิงสาวเกินจำนวนถุงยางอนามัยที่มีสามชิ้น
มะลิซ้อนซึ่งอยู่ในอารมณ์เสน่หาตลอดเวลาจึงไม่รับรู้และไม่นับครั้ง
รู้แค่ว่า... โลกนี้มีแค่เราสอง เขาเสนอเธอสนอง
..........