ก ร ะ สุ น นัด เ ดี ย ว

“เอ่อ…นัดเดียวแค่จะถามเฮียตรง ๆ ว่า” ฉันกลืนน้ำลายลงคอ เผลอจิกเล็บลงขาตัวเอง ใจก็เต้นตึกตักไปหมด มันแน่นอกจนกลัวคำตอบ
“…”
“เฮียไม่ชอบนัดเดียวใช่มั้ย” ฉันหมายถึงไม่ชอบขี้หน้า ไม่พอใจ ไม่อยากอยู่ใกล้อะไรทำนอง
“เปล่า” กระทั่งเฮียตอบก่อนจะปล่อยควันสีขาวออกมา จากนั้นเบี่ยงหน้ากลับไปสนใจแชตตัวเองต่อ
เปล่าเหรอ แสดงว่าเฮียไม่ได้เกลียดนัดเดียวสินะ
“ฉันไม่เคยเกลียดใคร” น้ำเสียงแข็งกระด้างทำให้ฉันใจเต้นไม่รู้กี่ครั้งต่ออีกครั้ง “แค่ไม่อยากให้ใครเข้ามาวุ่นวายชีวิตที่เป็นอยู่”
“…”
“ฉันไม่เคยบอกว่าไม่ชอบเธอ แต่ที่ครอบครัวเธอทำทั้งหมดคือ น่ารำคาญ”
“…”
“ถ้าเธอเห็นว่าฉันเป็นเฮีย เธอคงไม่ล้ำเส้น ไม่วุ่นวายและไม่ทำให้ฉันเดือดร้อน ฉันจะขอบใจมาก”

เพราะคำว่า ‘เธอไม่เคยแทนที่แฟนเก่าฉันได้เลย’ มันทำให้เราเจียมตัว

แอบรักเขามาทั้งสองปีกำลังจะสิ้นสุดลง กระทั่ง..ในวันนั้น

“ไอ้นัดเดียว!!!”
“เฮีย!!” ฉันเอี้ยวตัวไปมองเจอหน้าเฮีย..เฮียที่ว่าคือพี่ชายแท้ ๆ คนที่มีพ่อแม่คนเดียวกับฉันไง
“กูถึงว่าใครคุ้นตาเห็นแผ่นหลังถึงได้ลงมาดู เหอะ ที่แท้ก็เป็นน้องสาวสุดที่รักไม่รักดีน้องคนดีของป๊าดันมาซื้อยาคุมร้านยามันน่านัก!!”
“ไอ้หน้าตัวเมียตัวไหนข่มขืนน้องกู!!” เฮียกำลังโกรธส่วนฉันกำลังซวย เรื่องถึงเฮียมีหรือไม่ถึงป๊ากับม๊า
นัดเดียวตายแน่เลย