วางใจเถิดสามี...ชาตินี้ข้าขอหย่า

ด้วยฐานะองค์หญิงที่ฮ่องเต้พระราชทานนางให้เขา ชายหนุ่มจึงไม่อาจรับอนุภรรยาได้ ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรักนาง ทั้งยังมีสตรีอื่นในใจ ความสิ้นหวังทำให้นางตัดสินใจเอาตัวเข้าขวางคมดาบเพื่อปกป้องสามี หวังว่าการตายของนางจะทำให้เขาเห็นคุณค่า แต่เมื่อตายไปกลับพบว่านางมีเจ้าก้อนแป้งอยู่ในครรภ์ โชคดียิ่งนักที่นางสามารถย้อนกลับมาเกิดใหม่ได้ ชาตินี้นางไม่ขอเลือกความตาย แต่นางขอเลือกที่จะหย่า!!!

“กวางอิง...ข้าอยากให้เจ้าเป็นสตรีร่านร้อน ยั่วยวน และครางดัง ๆ กับความเสียวซ่านที่ข้ามอบให้”
แท้จริงแล้วเขาไม่เคยรักในสิ่งที่นางเป็นเลย สามีต้องการสตรีที่สามารถเติมเต็มกามารมณ์ให้เขาได้อย่างเร่าร้อน ในขณะที่นางกลับจืดชืดเสียเหลือเกิน
“โอ๊ะ...กวางอิง...อ๊า...อา...”
มือแกร่งขยำหน้าอกของนางจนเนื้อปลิ้นลอดหว่างนิ้ว บีบเคล้นฟอนเฟ้นอย่างไร้ความปราณี ในขณะที่เขาสุขสมอย่างเต็มที่ ปลดปล่อยเข้ามาในร่างกายของนางจนล้นทะลัก แล้วยังคงแช่ร่างกายเอาไว้เช่นนั้น
“ยังไม่พอ ที่ผ่านมันช่างอัดอั้นเหลือเกิน”
หากไม่ใช่เพราะฤทธิ์สุรา ชาตินี้ทั้งชาติเขาคงไม่เอ่ยความในใจให้นางได้รู้ ว่าที่ผ่านมานางทำให้เขาต้องอัดอั้นมากเพียงใด
นางพยายามเป็นภรรยาที่ไร้ข้อบกพร่อง แต่มันคงไม่ดีพอ เขาจึงเย็นชาและบึ้งตึงกับนาง ที่ผ่านมานางแย้มยิ้มให้เขาเสมอ แต่รอยยิ้มของนางคงไม่สว่างสดใสมากพอไปถึงกึ่งกลางใจของเขา ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องการสตรีที่แตกต่างจากนางโดยสิ้นเชิงได้อย่างไร
..........
“หนังสือหย่าที่ข้าเขียนไว้ ให้ถือเป็นของขวัญ ปลดปล่อยท่านเป็นอิสระจากสตรีที่ท่านไม่ได้รัก วางใจเถิดท่านพี่ เมื่อข้าตัดสินใจหย่ากับท่านเช่นนี้ ถือว่าเราสิ้นวาสนา ชาตินี้ไม่ขอพบหน้ากันอีกต่อไป ลาก่อน”