เก้าเหมันต์ เล่ม ๑

“ข้าให้เจ้าใช้ร่างกายปรนนิบัติบุรุษพวกนั้นแทนเจินเอ๋อแต่เจ้ากลับขัดคำสั่งแล้วหนีมาที่นี่”
ในระหว่างที่กล่าวเขาเลื่อนมือลงดึงสายรัดเอวนางออก เมื่อไร้สิ่งยึดเหนี่ยวชุดบนร่างก็ไม่อาจปกปิดความงามใด ๆ ได้อีก ทุกสิ่งล้วนปรากฏแก่สายตาอย่างชัดเจน
“เทียบกันแล้วเจ้าแฝดนั่นรูปงามกว่ามาก เจ้านี่ช่างเลือกกินเสียจริง”
รูปโฉมของบุรุษผู้นั้นโดดเด่นกว่าเขาเสียอีก เห็นทีนางคงรู้สึกพึงใจมากกระมังถึงได้เลือกที่จะทอดทิ้งเขาแล้วหนีไปกับมัน
“มันรสชาติดีกว่าข้าอย่างนั้นหรือ ดีกว่าตรงที่ใดกัน”
หลี่เจิ้งเส้าค้อมตัวลงมองจ้องเข้าไปในดวงตานางก่อนจะบังคับขบกัดริมฝีปากเล็กอย่างแรง มือหนาเริ่มลูบคลำบีบเคล้นเรือนกายขาวผ่องอย่างถือวิสาสะ คิดสั่งสอนหญิงน่าชังนางนี้ให้รู้สำนึก ตีให้ตายก็ไม่ยอมรับว่าในใจรู้สึกริษยาบุรุษสมควรตายผู้นั้นเกินทานทน