ประกายเสน่หา

ตรัย อเททัต เหมือนคนใจง่ายที่ทิ้งทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาบอกว่า
รักสุดชีวิต
สุดความหวัง
สุดพลังทั้งปวง
ใครห้ามไม่ฟัง เขาโลดแล่นไป โดยไม่คิดถึงหัวใจของเธอ
สุดท้ายเขาก็ซมซานกลับมา ปางป่าเหนือ
ในสภาพที่
“ไม่เป็นผู้เป็นคน”
“เมาเหมือนหมา”
“ชีวิตไม่มีอนาคต สิ้นหวัง”
ส่วนเธอ นับทอง ผู้ปลูกรักซ้อนในหัวใจก็ต้องรับสภาพเหมือนของเหลือเดนจากหญิงอีกคน
เธอพยายามจะก่อกองไฟแห่งเสน่หา ในหัวใจที่เปียกชื้นด้วยหยดเลือดและหยาดน้ำตาของเขา แต่ทว่ามันไม่ง่ายนัก
เพราะเมื่อจุดไฟ ยื่นจ่อไปที่เชื้อไฟเปียกๆ แสงไฟก็แพ้ต่อรอยช้ำเลือดช้ำหนอง
จุดดับๆ จนเธอเริ่มจะท้อ
แต่แล้ว ในคืนวันที่่เหมือนสิ้นหวัง เธอขอจุดไฟอีกครั้ง
เหมือนมีปาฏิหาริย์ที่คร้ังนี้ ไฟที่จุดเป็นประกายบนเนื้อหัวใจที่ความเปียกชื้นบรรเทาลง
เธอจุดไฟติด
ประกายไฟเริ่มวิบวับ และลุกลามเป็นกองไฟ
มาช่วยกันลุ้นว่านับทอง จะทำได้หรือไม่...
เสน่หาที่เกิดจากดวงใจพิศุทธิ์จะเร่าร้อนเป็นเปลวเพลิงทรงพลังไหม