บุหรงในกรงรัก

เมิ่งเฟิงหลินรู้สึกว่ามารดารักและหวงแหนนางมาก มากจนนางรู้สึกว่ามารดาทำเสมือนนางคือนกน้อยที่เลี้ยงไว้ในกรงทอง นางไม่แคลงใจในความรักที่มารดามอบให้ แต่แคลงใจว่าเหตุใดตัวนางไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตเหมือนผู้อื่น นางต้องอยู่แต่ในเรือน ได้รับความเป็นอยู่ที่สุขสบายแต่ไร้อิสระ
จนนางได้พบกับบ่าวชายที่มาทำให้นางรู้จักความรัก แม้ไร้อิสระแต่ก็มีความสุขเสียที....
เมิ่งหยุนผิงรู้ดีว่าบุตรสาวของนางอึดอัด แต่ที่นางทำลงไปก็เพราะความรักและหวงแหน....
ครั้งอดีต นางตัดสินใจหนีการแต่งงานกับคู่หมั้นที่บิดาเลือกให้เพื่อไปสร้างชีวิตครอบครัวกับคนรัก แม้การกระทำนี้จะทำให้นางสูญสิ้นทุกอย่าง ทั้งฐานะ ศักดิ์ศรี ถูกตัดออกจากตระกูลหรือต้องถูกประณาม แต่ความรักที่นางมีให้กับซุนหยางเซียน สิ่งที่ต้องแลกถือว่าน้อยนิด

หากทว่า.... ชีวิตรักที่นางยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อบุรุษเพียงผู้เดียว กลับย้อนทำร้ายนางให้เจ็บปวดแสนสาหัส.... สิ่งที่นางได้ประสบพบเจอมาครั้งอดีต บุตรสาวต้องไม่ได้พบเช่นนาง นางไม่ปรารถนาจะให้บุตรมีความรัก ไม่แม้แต่จะเสี่ยงให้ได้ไปพบเจอหรือสนทนากับบุรุษใด
บุตรสาวต้องไม่ได้ลิ้มรสความรัก....ที่เปรียบดั่งโอสถพิษให้ต้องทุกข์ตรมจนตายทั้งเป็น....เช่นนาง.....