โปรดปรานที่ปักใจ

Right person, right time
บางครั้งความจริงของชีวิตพาให้จำต้องจากลา และบางจังหวะของโชคชะตากลับพาให้หวนมาพบเจอ...

โปรดปราน แปลว่า เอ็นดู,รักใคร่ ส่วน ปักใจ แปลว่า ตั้งใจแน่วแน่ไม่เปลี่ยนแปลง

"พี่ปัก"
"อือ.."
ฉันครางรับคำเรียกจากโปรดหลังเดินเข้าประตูห้องที่เจ้าตัวเบี่ยงตัวให้เดินเข้าก่อน
"นั่งคนเดียวเหงามั้ย"
โปรดพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเบา แต่ฉันก็ยังพอได้ยิน
"ทำไมถาม"
ร่างสูงเว้นช่วงไปหลังจากนั้นจนฉันต้องแหงนหน้าหันมอง พบว่าโปรดกำลังเกาคอตัวเองทั้งยังมองไปทางอื่น
"ก็ถ้าเหงา..."
"..."
"พี่มานั่งกับพวกโปรดก็ได้"
จากที่มองไปทางอื่น จากที่ไม่หันมาสบตากันตอนแรก จู่ๆ เขาก็ทำมันได้ดีในตอนที่พูดประโยคนั้น เจอแบบนั้นแล้ว ฉันจะทำอะไรได้นอกจาก...
"อะ..อ้อ"
รับคำไปเลื่อนลอย...อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

"อร่อยมั้ยครับ?"
โปรดหลุบมองโกโก้ในมือที่ฉันกำลังงับหลอดดูดอยู่
"อื้อ ใช้ได้"
เพราะสายตาเขายังคอยแต่จะโฟกัสที่แก้วในมือกัน เลยเผลอคิดไปว่าเขาอาจจะอยากลองด้วย
พรึ่บ
"ชิมมั้ย?"
คิดได้เท่านั้นแก้วในมือก็พลันยื่นไปตรงหน้าเขา...เสียแล้ว
งับ
ตึกตัก ตึกตัก
"หวานไปหน่อย"
หลอดเดียวกันที่ฉันเคยสัมผัสในไม่กี่วินาทีก่อนหน้าถูกทาบทับด้วยริมฝีปากหยักลึกของโปรดปรานในตอนนี้ เหตุจากร่างกายไปก่อนสมองจะทันได้คิดไตร่ตรองให้ดี มีจุดจบที่ใจแบบนี้นี่เอง
"พี่ปักชอบโกโก้มั้ย?"
"..."
"พี่ครับ"
"อือ ชอบ"
เคยมีคนบอกมั้ย ว่าเขาไม่ควรใช้เสน่ห์ในตัวพร่ำเพรื่อ แค่หน้าหล่อๆ ของเขาก็ว่าแย่จะบ้า ยังมาคำพูดคำจาที่เลือกใช้นั่นอีก นิสัย
"แล้วชอบอะไรอีก"
"เธอ"
"..."

**เรื่องนี้จบสุขนิยมนะคะ ซีนดราม่าน้อยมากเมื่อเทียบกับความน่ารัก เป็นเรื่องราวการเติบโตของคนสองคน เป็นเรื่องที่ไรท์ตั้งใจเขียนด้วยใจในทุกๆตอน อยากให้ทุกคนที่ผ่านมาได้ลองอ่านดูสักครั้งค่ะ รับรองจะไม่ผิดหวังแน่นอน^_^ มาเริ่มเส้นทางความทรงจำดีๆ นี้ไปด้วยกันนะ! ขอบคุณมากๆ ล่วงหน้าสำหรับคนที่อุดหนุนค่ะ️️**

ปล. สำหรับ IOS แนะนำซื้อในเว็บจะถูกกว่านะคะ