ดั่งรักผลัดฤดู

“เมริซะ แล้วเราจะทำยังไงต่อไป ลูกที่เรามีอยู่ร่วมกันล่ะ”

อนาคตครั้งใหม่กำลังจะถูกพูดถึง เมริษาเองก็รู้สึกเจ็บ เจ็บกับคำถามสุดท้ายที่แฝงความหมายถึงการหย่าร้าง
“ขอให้เราห่างกันสักพักเถอะค่ะ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ทำอะไรไปตอนนี้ลูกจะตกใจเอา”
“คุณจะไม่ให้โอกาสผมอีกสักครั้งเลยเหรอ” ชายหนุ่มยื่นกุหลาบดอกเดียวในมือส่งมาให้
“ทาเคชิ” หล่อนมองดอกไม้จากมืออันสั่นเทาของเขา โดยไม่ได้คิดจะรับมันมาถือไว้ แต่เลือกที่จะมองหน้าคนที่ยืนอ้อนวอนโดยไม่ได้รู้สึกสงสารเขาเช่นกัน แต่หล่อนก็พบว่าหล่อนเจ็บที่เขาไม่รักษาน้ำใจ ไม่ไว้ใจกันและแย่ที่สุดที่หล่อนให้อภัยยากมากนั่นคือเขาไปจูบกับรัศมีโดยปล่อยหล่อนไว้กับธนาธร แล้วกลายเป็นว่าเขาทำตัวหึงหวงจนทำรุ่มร่ามกับหล่อนให้อับอายขายขี้หน้าผู้คน ตราหน้าว่าหล่อนมีใจให้กับธนาธร
“บางทีการที่เรามาจากคนละที่ มาจากคนละวัฒนธรรมอาจจะทำให้ความคิดของเรามันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงก็ได้นะคะ เราแต่งงานเพราะเหตุผลคือฮิเดโกะไม่ได้แต่งเพราะหัวใจรักกันและกัน ความแตกต่างหลายอย่างมันทำให้ชีวิตคู่ของเรากำลังจะจบลงค่ะ”
“คุณหมายถึงแบบนั้นจริงๆใช่ไหม” เขาเน้นย้ำคำถามเจ็บปวด กัดกรามแน่น ทำไมเขาไม่ใช่ผู้ชายเลวกว่านี้ ไม่งั้นเขาจะฉุดหล่อนให้ไปไหนกับเขาสักที่แล้วกักขังไว้ไม่ให้หล่อนไปไหนเลย
“ฉันคิดว่า ฉันน่าจะลองหันมามองผู้ชายไทยด้วยกันน่าจะดีที่สุดค่ะ เพราะมีความเข้าใจทั้งภาษาและวัฒนธรรมแบบเดียวกัน” หล่อนกะพริบตาไล่เอาน้ำหล่อลื่นให้มันเหือดแห้งไปเพียงแค่เอ่อขึ้นมานิดหน่อย
“เมริซะ ได้โปรดอย่าคิดแบบนั้นได้ไหม คุณอยากจะให้ผมทำยังไง ปรับปรุงตัวเองยังไง บอกผม ผมพร้อมจะทำ” นำ้เสียงแน่วแน่ของเขาไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลย นอกเสียจากตอกย้ำให้รู้ว่าระหว่างเขากับหล่อนมันคงจูนกันยากมากขึ้น
“อย่าฝืนเลยค่ะ เดี๋ยวจะไม่เป็นตัวของตัวเอง ฉันเองก็ใช่จะดีให้คุณได้ เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง ภาษาก็ได้แค่ภาษาไทย อังกฤษนิดหน่อย จะดีเท่าคุณรัศมีที่ได้หลายภาษา เข้าใจวัฒนธรรมของคุณเหรอคะ คนเก่งขนาดนั้น ฉันไม่ขอสู้ด้วยหรอกค่ะ”
คำเปรียบเทียบนั้นทำให้เขานิ่วหน้า ทั้งโกรธ โมโหให้กับสถานการณ์หลายๆ อย่าง แต่ดูเหมือนว่าเขาเองก็ไม่สามารถจะห้ามปราม ร้องขอและอ้อนวอนได้เลย เขาเคยได้ยินมาว่าเมริซะนั้นทิฐิแรง นี่เห็นจะจริง หญิงสาวมั่นคงในความรู้สึกโกรธเขา มั่นคงในความคิดของตัวเอง จนตอนนี้เขาคิดว่ากำแพงฉาบหนาได้ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ยากจะข้ามไปถึง
“ถ้านั่นเป็นการตัดสินใจของคุณเมริซะ...ผมยอม”
การเคารพการตัดสินใจของภรรยาคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา อย่างน้อยก็หวังว่าจะยังพูดคุยกันได้บ้าง ขอแค่หล่อนอย่าได้จงเกลียดจงชังเขามากกว่าไปกว่านี้
“ขอบคุณค่ะ”
“ผมยอมคุณมามากแล้วเมริซะ เรื่องแค่นี้ผมยอมได้แม้จะเจ็บปวดก็ตาม แต่จงรู้ไว้ว่าทุกอย่างที่ผมทำลงไปเพราะผมรักคุณ”