บุหลันพานพบ

คำโปรย

"อี้เฉิน" เป็นเด็กกำพร้า ตลอดมาเขาต้องการเพียงเศษเสี้ยวความรักจากใครสักคนมาตลอด ทว่าสวรรค์ก็ไม่รับคำร้องขอจากเขาเสียที แต่แล้วเมื่อเขามีโอกาสได้รู้จักกับคำว่ารัก สวรรค์ก็พรากนางและครอบครัวสำคัญของเขาไป
"ลู่อ้ายเยว่" มาจากครอบครัวที่การระบายอารมณ์คือการทำร้ายร่างกาย นิยายคำว่าพ่อแม่รักแกฉันใช้ได้กับเธอเสมอ ทว่าเธอก็ไม่ย่อท้อ ยังคงใช้ชีวิตด้วยความเข้มแข็ง เฝ้ารอวันที่จะหนีออกไปจากครอบครัวแสนเฮงซวยนี้
จนกระทั่งทั้งคู่มากเจอกัน พวกเขาเป็นแสงสว่างของกันและกัน เมื่อแสงหนึ่งดับ อีกแสงก็พร้อมจะดับลงไปด้วย แต่เพราะพวกเขาทั้งคู่เป็นด้ายแดงของกันแล้วกัน สวรรค์จึงส่งเฒ่าจันทรามาช่วยเหลือ ให้พวกเขาได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ดังคำที่ว่า วาสนานำพา บุหลันพานพบ

----------------------------------------------------
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของเราค่ะ ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ หวังว่าจะสนุกและเพลิดเพลินไปกับ "บุหลันพานพบ" นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์นะคะ อ้างอิงจากฉากจีนโบราณ และเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้นค่ะ
ป.ล. ฝากเอ็นดูพี่อี้เฉินกับเยว่เอ๋อร์ด้วยนะคะ