เจ้าสาวของปริญญ์ (Prin's Darling)

彡☆ ||| สวัสดีค่า |||彡☆

นิยายเรื่อง ‘ เ จ้ า ส า ว ข อ ง ป ริ ญ ญ์ ’

ปริญญ์คือลูกชายของพี่เป๊ะ จากเรื่อง ในอ้อมกอดรัก ค่ะ
แล้วเจ้าสาวของปริญญ์ล่ะ...จะใช่องค์หญิงห้า
ลูกสาวจอมแสบขององค์ชายสี่ (ในอ้อมกอดจักรวาล) หรือเปล่านะ
คงต้องช่วยกันตามลุ้นนะคะว่าสุดท้ายยัยหนูห้าจะได้กินเยลลี่แบบอันลิมิเต็ดไหม 555


แนวนิยายเรื่องนี้เป็นแนว Coming of age นะคะ
ตัวละครมีความเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ ตามช่วงตามวัย สาระคงมีบ้าง
แต่เน้นบันเทิงเสียส่วนใหญ่นะคะ มุกตลกโบ๊ะบ๊ะ เฮฮาขายขำมีให้พออมยิ้มแหละ

บรรยากาศของเรื่องตลบอบอวลไปด้วยความรัก ความสุข
หวังว่าปริญญ์ และกองทัพเด็กๆ ของตระกูลพงศ์พิพัฒน์รัตนะ
จะเพิ่มรอยยิ้มในวันที่เหนื่อยๆ ได้บ้างนะคะ
.
.
.
คำโปรย


"แล้วข้อนี้ล่ะ ช่วยดูอีกทีได้ไหมอะ ข้อห้านี่ถูกไหมน้าปริญญ์จ๋า"

ปริญญ์จ๋านิ่งไปไม่ตอบแต่หัวเราะเบาๆ เหมือนรู้ทัน

จิณรินจึงยิ้มหวาน ทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่คนนั่งข้างๆ

"ห้าจ๋าว่าถูกน้า...ถูกใจปริญญ์จ๋าไง"

คนถูกหยอดเผลอขยับปากคล้ายจะยิ้มออกมานิดหนึ่ง

ทว่าใบหน้ายังคงนิ่งสงบ แถมยังพูดใส่เธอเสียงเข้ม

"ออกไปเลย"

คนถูกไล่งงหนัก คุยกันอยู่ดีๆ มาไล่ทำไมเนี่ย !

"อะไร จู่ๆ มาไล่ห้าทำไม"

"แม่จ๋าสอนว่าถ้าชอบใครมากๆ ให้พูดออกไปเลย"

ฮะ...อะไรนะ

จิณรินอธิบายความรู้สึกตอนนี้ไม่ถูก

ไม่รู้ว่าจะเขินที่เขาบอกว่าชอบเธอมากๆ หรืออึ้งกับการที่ปริญญ์เล่นมุกใส่เธอมากกว่ากัน

เรื่องเขินเอาไว้ก่อน...เล่นมุกกลับก่อนดีกว่า

เธอแสร้งทำหน้าเศร้า สะอื้นนิดๆ พอเป็นพิธี

ก่อนจะเสริมด้วยท่ากรีดน้ำตาออกจากหัวตาอีกหน่อย

ได้ผลแหละ ปริญญ์ถึงกับวางดินสอลงบนโต๊ะ ขยับตัวและทำท่าตกใจ

"ห้าอย่าร้องไห้สิ ปริญญ์ไม่ได้คิดไล่ห้าไปไหนสักหน่อย แค่อยากเล่นมุกบ้าง"

จิณรินสูดน้ำมูกนิดๆ ทำหน้างอ แล้วบอก "เกลียด"

"ฮะ..."

"ห้าเกลียดปริญญ์"

"ปริญญ์ขอโทษ ต่อไปจะไม่เล่นมุกแบบนี้อีกแล้ว ถ้าห้าไม่ชอบขนาดนี้ ไม่ร้องไห้นะ"

คนกำลังแสดงละครกลั้นหัวเราะไม่อยู่

เผลอขำออกมานิดหนึ่ง ทำใจแกล้งต่อไม่ได้อีก จึงรีบเฉลย

"ยายก็บอกห้ามาเหมือนกันว่าเกลียดอะไรจะได้อย่างนั้น ห้าเกลียดปริญญ์ม้ากมาก มากที่สุดในโลกเลย"

ปริญญ์ชะงัก "ห้าแกล้งปริญญ์เหรอ..."

"อือ...ทีปริญญ์ยังเล่นมุกใส่ห้าได้เลย ปริญญ์ทำหนึ่ง ห้าเอาคืนสอง เอาซี้..."

"เหรอ เอากฎนี้เหรอ ปริญญ์ทำหนึ่ง ห้าเอาคืนสอง"

เขาทวนกฎที่เธอตั้งขึ้นสดๆ ร้อนๆ เหมือนให้โอกาสคิด

"ใช่ กฎนี้แหละ...เฮ้ย !"

เสียงร้องสุดท้ายหลุดออกมาเพราะตกใจที่จู่ๆ เขาก็โน้มหน้ามา แล้วกดจมูกหอมแก้มเธอฟอดใหญ่

"ห้าจะเอาคืนมากกว่าสองก็ได้นะ"
.
.
.
.
:: ขอบคุณมากๆ ค่ะ ::
คุณหญิง ร่ำรวยมหาศาล