เกิดใหม่เป็นคุณจันทร์มันไม่ง่ายเลยจริงๆ [Mpreg]

#เกิดใหม่เป็นคุณจันทร์มันไม่ง่ายเลยจริงๆ

“ผู้ชายมันก็เฮงซวยเหมือนกันหมด ปากจะรักเดียวใจเดียว อึก สุดท้ายแม่งก็ขายฝันกันทั้งนั้น” พูดไปกระดกเหล้าไป สุดท้ายก็เมาแอ๋จนเดินไม่ตรง ในหัวก็มีแต่ภาพของไอ้คนทรยศกำลังออเซาะกับคนอื่น คิดแล้วมันก็แค้น

ความรักในโลกของความเป็นจริงทำไมมันไม่สวยงามเหมือนในโลกของนิยายเลยวะ ผมล่ะอิจฉาตัวเอกของนิยายเหลือเกิน ต่อให้ตอนแรกจะเลวร้ายยังไง แต่ตอนจบสุดท้ายก็ยังจบด้วยดีอยู่ดี

เหมือนจะมีนิยายอยู่เรื่องนึ่งที่ผมยังอ่านไม่จบ เหมือนจะอ่านถึงตอนที่ตัวละครเอกกำลังจะทำอะไรสักอย่าง อืม ผมลืมแล้ว เอาล่ะ กลับไปผมจะกลับไปอ่านให้จบ ถ้าความรักในโลกของความเป็นจริงมันเหี้ยมาก ผมขออยู่ในโลกของจินตนาการตลอดไปเสียยังดีกว่า

ผมเดินเซๆ ออกมาจากร้านเหล้า ตั้งใจจะหาที่นั่งพักให้สร่างสักหน่อยถึงค่อยกลับห้อง เดินเซๆ มาจนถึงสวนสาธารณะ เกิดคึกอยากเอาเท้าจุ่มน้ำก่อนกลับ ก็ตรงไปที่สระน้ำทันที แต่ยังไม่ทันจะได้เอาเท้าจุ่มดั่งที่ตั้งใจ ตัวผมทั้งตัวก็โงนเงนล่วงลงสระไปทั้งอย่างนั้น

“ช่วยด้วย อึก…”

“………..”

“ช่วยดะ...”

“.............”

“ชะ ช่วย........”

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขาดๆ หายๆ ของผมค่อยๆ หายไปพร้อมกับอากาศที่เริ่มหมดลง ผมพยายามตะเกียกตะกายขึ้นไปบนผิวน้ำเพื่อสูดอากาศ แต่ว่าร่างกายผมมันไม่ได้ดั่งใจ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเมาหรือเป็นเพราะเป็นตะคริวกันแน่ ช่วงน่องขาปวดไปหมดจนขยับไม่ได้ ร่างของผมค่อยๆ จมลงเรื่อยๆ ในหัวคิดอะไรไม่ออก ได้แต่ภาวนาให้ผมรอด ขอให้มีคนมาช่วย แต่เหมือนคำขอของผม...จะไม่มีใครได้ยิน

เฮือก!!!!

หรือจะได้ยิน?

“คุณจันทร์ รู้สึกตัวแล้วเหรอคะ รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ เมื่อกี้หมอพึ่งออกไป เดี๋ยวป้าไปตามให้นะคะ”

“.............” ป้าคนนี้คือใคร? ป้าเขาพูดกับใครแล้วใครคือคุณจันทร์?