นางร้ายในปกครอง

คำโปรย...

เป็นแค่นางร้ายนอกสายตา...หมดเวลาก็ต้องไป
==========================

“ติณณ์ ปุณณพัฒน์” นายแบงก์หนุ่ม วัย 33 ปี ถูกอดีตคนรักทิ้งไปอย่างไม่ไยดี เขาใช้ชีวิตโดยปราศจากหัวใจ แก้เหงาด้วยการหาสาวสวยมาอยู่ข้างกาย พร้อมข้อตกลงบางอย่างที่พึงพอใจระหว่างกัน

“ข้าวผัด พรพักตรา มหาวานิช” นางร้ายหน้าสวย วัย 24 ปี มีอดีตที่แสนขมขื่นกว่าจะก้าวเข้ามายืนในวงการบันเทิงได้ต้องผ่านงานสารพัดรูปแบบ และด้วยหนี้สินมหาศาลที่ไม่ได้เป็นคนก่อ ทำให้ต้องจำใจเอาตัวเข้าแลก ยอมเป็น “ผู้หญิงในปกครอง” เพื่อปลดเปลื้องภาระในระยะเวลาแค่ 3 เดือน ทว่าเหมือนโชคชะตาเล่นตลก เมื่อถึงวันที่หมดหนี้สินและได้รับอิสระ ในท้องของเธอกลับมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่ด้วย

แต่เพราะข้อตกลงที่มีให้แก่กัน คือ ‘เขา’ ไม่คิดมีครอบครัวและไม่อยากมีลูก ‘เธอ’ จึงจำเป็นต้องหายหน้าไปจากวงการและงานที่รัก เพราะไม่อยากให้เขารับรู้ถึงการมีตัวตนของก้อนเนื้อในครรภ์
==========================

น้ำจิ้ม 1...

“แล้วถ้าในสามเดือนนี้ฉันทำให้คุณพอใจไม่ได้ หรืออาจจะแค่คืนเดียวแล้วคุณเกิดเบื่อฉันขึ้นมา ฉันจะยังได้บ้านและปลดหนี้ทั้งหมดไหมคะ”

ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากนิดหนึ่ง ดวงตาเรียวยาวของเขาหรี่ลงเล็กน้อยอย่างคนที่พึงพอใจในคำถาม จากตอนแรกที่คิดว่าหญิงสาวจะปฏิเสธ แต่มาถึงตอนนี้ทำให้รู้ว่าเธอกำลังมีข้อต่อรอง

“ถ้าคืนแรกของเราออกมาไม่ดีนัก ผมสัญญาว่าคุณจะยังได้ทั้งสองอย่าง แต่ถ้าคืนแรกและสามเดือนแรกของเรามันวิเศษมาก ผมจะขอต่อสัญญาไปเรื่อย ๆ ผมรู้ว่าคุณฝันอยากไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ ระหว่างที่คุณอยู่กับผมคุณสามารถเก็บเงินเป็นทุนการศึกษาได้ ผมจะให้ปกโอนให้คุณทุกเดือน”

พรพักตรารับฟังนิ่ง ๆ แต่ในใจอดคิดไม่ได้ว่าการให้ทุนการศึกษาของเขาดูจะเข้าข่ายเป็นผู้ปกครองจริง ๆ หญิงสาวยังคงวางสีหน้าเรียบเฉยทั้งที่ภายในใจรู้สึกประหม่า ไม่ใช่เพราะข้อเสนอทั้งหมด แต่เป็นเพราะแววตาที่มองมายังเธอนั้นดูร้อนแรงจนไม่กล้าคิดว่าเขาอยากขย้ำเธอเสียตอนนี้เลย

“ฉันมีคำถาม คุณมีภรรยา คนรัก หรือคนที่กำลังคุย ๆ กัน กำลังคบหากันอยู่หรือเปล่าคะ”

“ผมยังไม่ได้แต่งงาน ยังไม่มีภรรยา ไม่มีคนที่กำลังคุย ๆ แต่ผมเคยมีคนรัก” คำสุดท้ายฟังดูเศร้าเล็กน้อย แต่เขาปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติตอนพูดประโยคถัดไป “คุณมั่นใจได้ว่าคุณไม่ได้เป็นมือที่สาม หรือเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับใคร”

“แล้วยังมีอะไรเกี่ยวกับคุณที่ฉันต้องรู้อีกบ้างคะ”

“อืม...” ติณณ์ทำหน้าครุ่นคิด เพ่งมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่แปลกออกไป เธอไม่เหมือนคนอื่น ๆ ที่เมื่อได้ฟังข้อเสนอก็พร้อมยินยอมและเซ็นสัญญาเลย แต่เธอกลับซักถามจนกว่าจะกระจ่างแจ้งแก่ใจ “ถ้าคุณโอเค ความสัมพันธ์ระหว่างเราจะรู้กันเพียงแค่เรา อาจจะมีปกหรือเจ๊ปลาทูของคุณรับรู้ด้วย และความสัมพันธ์นี้ไม่มีทางพัฒนาไปเป็นแบบคนรักได้ เพราะผมไม่คิดจะรักใครอีก ผมไม่คิดมีครอบครัว และที่สำคัญผมไม่อยากมีลูก”
=====================

น้ำจิ้ม 2...

หญิงสาวก้มมองสมาร์ตโฟนอีกครั้ง ตัวเลขบนหน้าจอบอกเวลายี่สิบสี่นาฬิกา สิ้นสุดวันที่ระบุไว้ในสัญญาทำให้รู้ว่าหมดเวลาของ ‘ผู้หญิงในปกครอง’ อย่างเธอแล้ว แต่พอนึกถึงคำพูดและแววตาของติณณ์ที่กำชับว่าต้องการคุยเรื่องสำคัญ เธอจึงตัดสินใจว่าจะรออีกสักพักเผื่อเขากลับมา

ทว่ารอแล้วรอเล่าจนผ่านไปสามชั่วโมง ยังไม่มีวี่แววของคนที่นัดไว้ พรพักตราได้แต่ยิ้มขื่นด้วยความสมเพชตัวเองที่หลงเชื่อลมปาก คงไม่มีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่าคนสำคัญของเขาที่กลับมาหาในวันนี้ ส่วนคนไม่สำคัญอย่างเธอคงต้องไปตามทาง

ดาราสาวสูดหายใจเข้าลึกหวังปลุกปลอบใจตัวเอง เดินขึ้นไปบนห้องนอนเพื่อลากกระเป๋าเดินทางลงมา แม้จะรู้สึกใจหายอยู่บ้างแต่ในเมื่อหมดเวลาเธอก็ต้องก้าวออกไป

“ไปอยู่กับแม่นะคะ แม่จะเลี้ยงหนูให้มีความสุขที่สุดเลย” แม้จะไม่รู้ว่าสิ่งที่ถือกำเนิดขึ้นในครรภ์จะรับรู้หรือไม่ แต่พรพักตราก็ให้คำมั่นว่านับจากนี้ชีวิตของเธอและลูกน้อยจะต้องดำเนินต่อไปอย่างมีความสุข
=====================

โปรดทดลองอ่านตัวอย่างนิยายเรื่อง “นางร้ายในปกครอง” ก่อนนะคะ
แนะนำให้กดซื้อผ่าน MEB และระบบแอนดรอยด์ ราคาจะถูกกว่า IOS ค่ะ
=^.^=