กุหลาบร้ายของท่านประธาน

“บอสคะ เพลา ๆ เรื่องผู้หญิงลงหน่อยไม่ได้เหรอคะ”

"ทำไม...เธอหึงหวงฉันหรือไง"

“ไม่ได้หึงสักหน่อย หน้าอย่างกับปลาไหลชนเขื่อนใครจะไปชอบลง”

“ปากดีนักนะ! ถ้าไม่ติดว่ายังอยู่ในชุดนิสิตพ่อจะล็อกหน้ามาจูบลงโทษให้ปากเปื่อยไปข้าง”

“ไม่หึงไม่หวงจริง ๆ ค่ะ แค่เป็นห่วงนิดหน่อยเอง กลัวว่าบอสจะติดโรคแล้วตายซะก่อนที่เทียร์จะได้ตอบแทนบุญคุณ”

"นี่เธอ!...เรียนจบแล้วมาเป็นเลขาส่วนตัวให้ฉันสิ ถึงตอนนั้นฉันจะเลิกนอนกับผู้หญิงทุกคน แค่นี้ก็ไม่เสี่ยงติดโรคแล้ว"

"ทำไมต้องไปเป็นเบ๊ของคุณด้วยคะ งง"

"ไม่ต้องงงหรอก พอไปเป็นเลขาส่วนตัวของฉันเดี๋ยวก็รู้เอง"

เสียงนุ่มทุ้มแทบเป็นเพียงสายลมซึ่งพัดผ่านช่องหน้าต่างรถยนต์…เทียร์ได้ยิน แต่ไม่คิดว่ามันสลักสำคัญอะไร คาดไม่ถึงว่าประโยคสุดท้ายจากปากบอสก่อนถึงบ้านหลังใหญ่ของบอสในวันนั้นจะทำให้เธอกับเขาตกอยู่ในความสัมพันธ์ที่ยากจะอธิบายในวันนี้...

ปล. ฝากท่านประธานเย็นชากับเลขาสาวพราวเสน่ห์ด้วยนะคะ^^ เรื่องนี้เบาสมองค่ะ ฟีลกู๊ด ฉากรักพอหอมปากหอมคอ ละก็มีดราม่าจึ๋งนึง (⁠´⁠ε⁠｀⁠ ⁠)
เล่มเดียวจบจ้า