ข้าอยากเป็นคณิกา

เข่อซิงบุรุษรูปงาม เจ้าของกิจการหอนางโลม ตัดสินซื้อเด็กสาวมาจากตลาดขายทาสเมื่อหลายปีก่อนหน้า ด้วยเบี้ยที่เขาหามาได้ด้วยตัวเองเป็นครั้งแรกในชีวิต

คราแรกคิดซื้อนางมาชุบเลี้ยง เพื่ออนาคตจะใช้นางเป็นสินค้า เรียกรายได้ให้แก่กิจการของตนเองเท่านั้น

หากแต่ฤดูกาลพ้นผ่านจินเยว่เติบโตเป็นสาวสะพรั่งหน้าตาหมดจดงดงาม ทั้งความดื้อรั้นและชอบเอาชนะของนาง สร้างแรงดึงดูดให้หัวใจเข่อซิงหวั่นไหว เขาหวงแหนนางเกินกว่าจะนำนางมาเป็นสินค้าได้ตามที่เคยได้ตั้งใจไว้

และเพื่อจะปกป้องนางที่ตนปักใจรัก จากแหล่งโคจรแห่งนี้ได้ จึงสร้างกฎเกณฑ์มากมายไว้เพื่อนางคนเดียวเท่านั้น ปฏิบัติกับนางราวกับนกในกรงทอง แต่การกระทำเช่นนั้น ยิ่งทำให้นางอยากหนีออกไปเผชิญโลกกว้าง แต่จะทำเช่นนั้นได้ต้องมีใครสักคนมาไถ่ตัวนางออกไป นางต้องเป็นคณิกาเท่านั้น

"หน้าที่นักดนตรีหญิงของหอนางโลมใครต้องการกัน วันนี้แหละข้าจะเป็นคณิกาให้จงได้!"

.............


"เชอะ! อย่ามั่นใจเกินไปนักเลย นังเด็กเมื่อวานซืน!" จางจิ้งพูดปรามคนถือดี ทั้งที่ตนรู้คำตอบในใจของเข่อซิงดียิ่งกว่า ก็ไม่แปลกที่จินเยว่จะตั้งคำถาม หากเข่อซิงไม่ปักใจรักนาง ดังที่นางกล่าวเขาจะรั้งนางไว้ทำไมกัน

จางจิ้งกัดฟันกรอดสายตาจ้องเขม่งไปยันคนที่ตนเกลียดชัง หากจะคิดเทียบกับจินเยว่แล้วนั้น ตนเป็นถึงดาวประดับของหอนางโลมจึงมิควรมีใครเทียบชั้นได้

จินเยว่มีอะไรวิเศษไปกว่าตนกัน เหตุใดตนเองจึงรู้สึกต่ำต้อยด้อยกว่านางได้ถึงเพียงนี้ อาจเป็นเพราะเข่อซิง เจ้าของหอนางโลมที่ตนปักใจรักมีใจลำเอียงยิ่งนัก การมีอยู่ของจินเยว่จึงสร้างปัญหาให้จางจิ้งอยู่ไม่น้อย

**แนะนำนักอ่าน**

กดทดลองอ่านก่อนซื้อ เนื่องจากเป็นเรื่องสั้น แนะนำนักอ่านดูรายละเอียดจำนวนหน้าและคำนวนคำก่อนตัดสินใจซื้อ