บุพชาติ เล่ม ๓

ขอให้ชาติภพหน้าเขาจงเป็นฝ่ายวิ่งตามขอความรักจากฉัน เจ็บปวดเพราะฉัน ทุกข์ทรมานเพราะฉันบ้าง

*****
“ปล่อยเถอะค่ะ ฉันไม่อยากคุยกับคุณแล้ว”
เขาพยักหน้า แต่กลับไม่ยอมคลายแรงที่มือตนลงสักนิด “พี่มีอะไรจะให้ รับไปก่อนสิ”
แล้วเขาก็ล้วงเอาบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง ยัดมันใส่มือเธอ มั่นใจว่าเธอกำมันเอาไว้อย่างดีแล้ว จึงยอมคืนอิสระที่เธอต้องการ
“...เจ้าหมาน้อย” ริมฝีปากอิ่มพึมพำเบาๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ครับ เผื่อว่ามัน จะช่วยดึงรั้งความรักที่แม่ดารามีต่อพี่กลับคืนมาได้บ้าง”
ยังไม่ทันจบคำของเขาดีนัก ฉัตรดาราก็ทำในสิ่งที่คาดไม่ถึงลงไป เธอขว้างตุ๊กตาดินปั้นในมือ ลงไปที่พื้นอย่างแรง จนดินนั้นแตกออก เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ไม่เป็นรูปทรง
“...” ชายหนุ่มยืนอึ้งพูดอะไรไม่ออก
“อะไรที่มันเคยพังไปแล้ว อย่าพยายามทำมันขึ้นมาใหม่เลยค่ะ ยังไงมันก็ไม่มีทางเหมือนเดิมได้หรอกค่ะ” ฉัตรดาราถอยห่างจากเขา พลางเชิดหน้าขึ้นด้วยท่าทางอวดดี ในขณะที่เขาค่อยๆ คุกเข่าลงไป กอบเอาเศษซากเหล่านั้นไว้อย่างแสนเสียดาย
“แลนับจากนี้พี่ทับกับฉัน ก็ถือว่าให้จบสิ้นกันแต่เพียงเท่านี้เถิด ขอให้เราต่างคนต่างอยู่ อย่าได้มาข้องแวะอันใดกันอีกเลย”