เอ๋อรัก (เด็กบ๊อง)

ฝากพี่โจกับหนูนิ่มไว้ในอ้อมใจด้วยนะค้า ภาคต่อ ดื้อรัก (เด็กดื้อ) แต่แยกอ่านได้ไม่งงนะคะ
-----------------------------------

“พี่โจมองอะไรเหรอคะ”
“มองคน”
“หนูไม่เห็นใครเลย”
เพราะนิรตานั้นไม่ได้สนใจอะไร เธอจึงไม่คิดฟังว่าใครพูดถึงใคร ต่างกับเตชัสผู้ถูกพาดพิงที่ได้ยินชัดแจ๋วเต็มสองรูหู
“เมื่อกี้มันมีคนบ้าแอบนินทาพี่”
“นินทาคืออะไร...”
“พูดถึงลับหลังในทางที่ไม่ดี”
“ก็เลยโกรธเหรอคะ”
“ใช่”
“พี่โจต้องไม่โกรธนะคะ โบราณเขาถือว่า โกรธคือโง่ โมโหคือโง้โง่ค่ะ”
-----------------

“เอาใหญ่แล้วนะหนูนิ่ม เห็นพี่ยอมหน่อยแล้วไม่เกรงใจ เดี๋ยวเหอะ”
“ก็พี่โจ...” นิรตาทำท่าจะเถียง ก่อนจะหน้าหงอยลงเมื่อเขาทำหน้าดุใส่ทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดแท้ๆ
“เดี๋ยวจะโดน ไม่โดนสักทีไม่ดีขึ้นเลย”
“โดนอะไรคะ”
“ไม่บอก”
นิรตาได้ยินเช่นนั้นก็จะลุกขึ้นเพื่อว่าจะกลับบ้าน แต่เตชัสก็คว้าเอวเธอไว้และดึงให้นั่งลงบนตักแกร่งเสียก่อน แม้สาวน้อยจะพยายามดิ้นบิดกายออกห่าง แต่เขาก็กระชับอ้อมแขนกอดรัดแน่นขึ้น
“โกรธเหรอ...โกรธคือโง่ โมโหคือโง้โง่นะ”
ว่าจบก็หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อเห็นใบหน้าหวานสวยนั้นงงงวยผสมกับความมุ่ยๆ เหมือนงอนๆ ใบหน้าของนิรตาตอนนี้ทำให้เขาบรรยายไม่ถูก รู้แต่ว่าเห็นแล้วขำอีหลี

ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ