แกล้งเธอจนเผลอรัก

รัตนะนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม พอโดนปลายนภาไล่กระหน่ำก็ไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาโต้เถียง แต่แล้วก็นึกถึงจุดประสงค์หลักของการนัดครั้งนี้ นั้นก็เพื่อหาความรู้สึกที่แท้จริงของตรีรัตนา สายตาคมกล้าภายใต้คิ้วหนาเข้ม หน้าตากลับมาจริงจังอีกครั้ง จากนั้นเริ่มสำรวจความงามของหญิงสาวที่ทำให้ตรีรัตนาหลงใหล ใบหน้าที่ขาวเนียน ผิวพรรณละเอียดนุ่มลื่น ดวงตากลมโตชั้นเดียวฉายแววเจิดจ้าซุกซนและปราดเปรียว จมูกเรียวโด่งเป็นสัน ปากอิ่มนิดจิ้มลิ้มอมชมพู แต่สิ่งที่รัตนะต้องการมองที่สุด คือการได้สบตากับปลายนภา ที่เอาแต่หลบตามองดูโต๊ะพอพูดเสร็จ
รัตนะทอดถอนใจ กล่าวเสียงเบามีแววอ้อนวอน "ปลาย เราขอปลายเรื่องหนึ่งได้มั้ย เรื่องนี้ก็เพื่อตรี"
"คราวที่แล้วก็ขอให้พี่แจ๊ส คราวนี้ก็ขอให้ตรี คราวหน้าจะเป็นปลายรึไง" ปลายนภาเผลอกระดกลิ้นออกไปตามความรู้สึกข้างใน เศษเสี้ยวของความคิดหนึ่งก็คิดเข้าข้างตัวเอง ...รัตน์คงมีใจให้ และอยากคบกับเธอเพิ่มอีกคน...
"หะ! อะไรนะ พูดอะไรเมื่อกี้ เราฟังไม่ชัด"
ปลายนภาสั่นหน้าเรียกสติ ก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิมกลัวรัตนะเห็นว่ากำลังหน้าแดง พูดเสียงตะกุกตะกัก "ป้าว...ไม่มีอะไรหรอก เรื่องอะไรล่ะว่ามาก่อนสิ ตรีตอนนี้ก็เป็นคนสำคัญของปลายกับทีมเหมือนกัน ถ้าช่วยได้ก็จะช่วย"
รัตนะสูดลมหายใจลึกหลายครั้งรวบรวมความกล้า
"ขอสบตาได้มั้ย"
ปลายนภาที่พยายามเลี่ยงเรื่องนี้ตลอด ปฏิกิริยาตอบสนองไปเอง เผลอสบตาเข้าอย่างจัง รัตนะจึงได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้
ตาสบตาประสานกัน
ปลายนภาถูกสาปให้กลายเป็นรูปปั้นไปแล้วตั้งแต่วินาทีแรกที่สบตา ส่วนรัตนะก็พยายามมองเข้าไปในดวงตางามคู่นี้ เพื่อเค้นความรู้สึกของเขาที่มีต่อปลายนภา อยากรู้ว่าเป็นยังไงกันแน่ แต่แล้วก็บังเกิดสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากที่คาดไว้ จู่ๆ ใจก็เต้นแรงขึ้นมาจนได้ยิน บวกกับลมหายใจเริ่มร้อนและติดขัด สามสิ่งผสมปนกันวุ่นวายทั่วร่างกายแถมวิ่งพล่านเต็มไปหมด ชั่วอึดใจ ก็ค่อยๆ กระหน่ำเพิ่มขึ้น โถมเข้าใส่จนกระทั่งรู้สึกว่าเกินที่จะควบคุมได้แล้ว
รัตนะทนไม่ไหวลุกพรวดจากเก้าอี้ รีบคว้ากระเป๋าสะพายหลัง สาวเท้าเร็วกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากห้องสมุด ปล่อยให้ปลายนภาตกอยู่ในห้วงภวังค์เสน่หาเพียงผู้เดียว เธอได้ถูกคนที่ชอบมายึดครองพื้นที่สี่ห้องหัวใจเข้าอย่างจังแล้วในตอนนี้
โอ้ย...ทำไมต้องไปชอบคนที่ไม่เคยคิดว่าจะชอบด้วยน้า
ปลายนภาสำเนียกตัวได้ว่า เธอได้พ่ายแพ้อย่างไร้ทางต่อสู้แล้วนับจากนี้