แกล้งเธอจนเผลอรัก

รัตนะยังคงนิ่งเงียบเหมือนเดิม พอโดนปลายนภาไล่กระหน่ำก็ไม่รู้สรรหาคำพูดไหนมาโต้เถียงดี แต่แล้วก็นึกถึงจุดประสงค์หลักของการนัดครั้งนี้ขึ้นมาได้ นั้นก็เพื่อหาความรู้สึกของตรีรัตนา
สายตาคมกล้าภายใต้คิ้วหนาเข้มหน้าตากลับมาจริงจังอีกครั้ง จากนั้นเริ่มมองสำรวจความงามของหญิงสาวที่ทำให้ตรีรัตนาหลงใหล ใบหน้าที่ขาวเนียนผิวพรรณละเอียดนุ่มลื่น ดวงตากลมโตชั้นเดียวที่ทั้งซุกซนและปราดเปรียวส่องประกายระยิบระยับ จมูกเรียวโด่งเป็นสัน ปากอิ่มนิดๆ อมชมพู
แต่สิ่งที่รัตนะต้องการ คือการได้สบตากับปลายนภา ที่เอาแต่หลุบตามองโต๊ะเมื่อพูดเสร็จ
รัตนะทอดถอนใจ กล่าวเสียงเบา "ปลาย เราขอปลายเรื่องหนึ่งได้มั้ย เรื่องนี้ก็เพื่อตรี"
"คราวที่แล้วก็ขอให้พี่แจ๊ส คราวนี้ก็ขอให้ตรี คราวหน้าเป็นปลายรึไง" ปลายนภาเผลอกระดกลิ้นออกไปตามความรู้สึกข้างใน เศษเสี้ยวแห่งความคิดหนึ่งก็คิดเข้าข้างตัวเอง ...รัตน์คงมีใจให้และอยากคบหล่อนเพิ่มอีกคน...
"หะ! อะไรนะ พูดอะไรเมื่อกี้ เราฟังไม่ชัด"
ปลายนภาสั่นหน้าเรียกสติ ก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิมกลัวรัตนะเห็นว่ากำลังหน้าแดง พูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก "ป้าว...ไม่มีอะไรหรอก เรื่องอะไรล่ะว่ามาก่อนสิ ตรีตอนนี้ก็เป็นคนสำคัญของปลายกับทีมเหมือนกัน ถ้าช่วยได้ก็จะช่วย"
รัตนะสูดลมหายใจลึกอยู่หลายครั้งรวบรวมความกล้า
"ขอสบตาได้มั้ย"
ปลายนภาที่พยายามเลี่ยงเรื่องนี้ตลอด ปฏิกิริยาร่างกายตอบสนองไปเอง เผลอสบตาเข้าอย่างจัง
รัตนะจึงได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้
ตาสบตาประสานกัน
ปลายนภาโดนสตั๊นตั้งแต่วินาทีแรกที่สบตา จังงังนิ่งเป็นรูปปั้นไปแล้ว
ส่วนรัตนะพยายามมองเข้าไปในดวงตางามคู่นี้ เพื่อเค้นความรู้สึกของเขาที่มีต่อปลายนภา อยากรู้ว่าเป็นยังไงกันแน่ แต่แล้วก็บังเกิดสิ่งที่อยู่นอกเหนือความคิด จู่ๆ ใจก็เต้นดังแรงขึ้นมาจนได้ยิน บวกกับลมหายใจเริ่มร้อนและติดขัด สามสิ่งผสมปนกันวิ่งวุ่นในร่างกายเต็มไปหมด ชั่วอึดใจต่อมามันก็ค่อยๆ กระหน่ำเพิ่มขึ้นโถมเข้าใส่จนกระทั่งรู้สึกว่ามันเกินที่จะควบคุมได้
รัตนะถึงกับลุกพรวดออกจากเก้าอี้ รีบคว้ากระเป๋าเป้แล้วเหวี่ยงพาดหลัง ก้าวเท้าเร็วไปเปิดประตูกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากห้องสมุดทันที
ขณะที่ปลายนภา ยังคงตกอยู่ในห้วงภวังค์เสน่หา เธอได้ถูกคนที่ตนเองชอบเข้ามายึดครองพื้นที่สี่ห้องหัวใจเข้าอย่างจัง
โอ้ย...ทำไมต้องไปชอบคนที่ไม่เคยคิดว่าจะชอบด้วยน้า
ปลายนภารู้ตัวเลยว่า ได้พ่ายแพ้อย่างไร้ทางต่อสู้แล้วนับจากนี้