ดวงใจอันดามัน

‘ทับทิม’ สาวสวยวัย 18 ได้พบรักกับ ‘อันดามัน’ ไฮโซหนุ่มนักกีฬาว่ายน้ำแชมป์โลก เมื่อเธอไปเที่ยวพักผ่อนที่เกาะพันปีในช่วงปิดเทอมก่อนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปี 1

เกาะพันปีตั้งอยู่ในจังหวัดระนอง พ่อของอันดามันเป็นเจ้าของเกาะพันปี นอกจากนี้พ่อของเขายังเป็นเจ้าของบริษัทไทยธารซึ่งเป็นบริษัทการเดินเรือและค้าเรือ

เมื่อทับทิมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปี 1 อันดามันต้องไปเป็นโค้ชให้นักกีฬาในชมรมว่ายน้ำของมหาวิทยาลัย ทั้งสองคบหาดูใจกันไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งฝ่ายชายขอฝ่ายหญิงแต่งงาน





ท่าเรือทะเลสาบอินเล , ประเทศพม่า

[ทับทิม]

“ทับทิมทำอันดาหมดสนุกเลย”

“พี่เคยล่องเรือไปหลายครั้งมากๆ แล้ว เว้นได้ แต่ทับทิมสิ ยังไม่เคยไปล่องเรือชมทะเลสาบ เดี๋ยวเพื่อนๆ กลับมาพร้อมรูปถ่ายสวยๆ ทับทิมจะรู้สึกเสียดายทีหลังนะที่ตัดสินใจไม่ไป”

นั่งอยู่บนเรือในท่าเรือกับอันดาโดยที่เราไม่ได้ออกเรือไปไหน ทะเลสาบกว้างใหญ่ไพศาลเกินไปจนใจกลัว สำหรับคนว่ายน้ำไม่เป็นส่วนใหญ่ย่อมไม่กล้าเสี่ยงพาตัวเองลงไป

“ก็ทับทิมไม่เห็นชูชีพสักตัวเลยอันดา มันคือสิ่งที่ควรมี ก่อนที่ตัวเราจะลงเรือไป”

“ตามหลักแล้วใช่ แต่ผู้คนที่นี่ใช้ชีวิตอยู่อย่างวิถีชาวบ้าน ตลาดน้ำไม่ไกลจากตรงนี้พ่อค้าแม่ค้าพายเรือค้าขายกันทั้งนั้น ก็ไม่เห็นใส่ชูชีพสักคน ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็กแดงชาวบ้านที่นี่ว่ายน้ำเป็นก่อนอ่านหนังสือออกครับ ไม่มีใครมองน้ำเป็นภัย”

“แต่น้ำเป็นภัยสำหรับทับทิม ถ้าตกลงไปในทะเลสาบ ทับทิมไม่รอด”

“พี่ไม่ปล่อยให้ทับทิมจมลงไปหรอกนะถ้ามันเกิดเหตุฉุกละหุกขึ้นจริงๆ อย่างถ้าทับทิมพลัดตกเรือ ยังไงพี่ก็ช่วยชีวิตทับทิมได้แน่นอน อยู่กับพี่ ทับทิมไม่เห็นต้องกลัวเลย”

“จริงสินะ ขนาดจระเข้อันดายังไม่กลัวเลย”

“กลัวสิถ้าอย่างเคี้ยงมรกต”

“อันดาเคยเห็นมันยัง”

“ไม่เคย มันอยู่ในเขตคลองน้ำนอกรัฐฉาน มันเป็นจระเข้ที่อยู่มานานแล้ว เห็นว่ามันยังอยู่ จากคำบอกเล่าของคนท้องถิ่นที่อาศัยอยู่ฝั่งนั้น”

“เคี้ยงมรกต ทำไมถึงเป็นชื่อของมัน”

“คลองน้ำที่มันอาศัยอยู่ น้ำเป็นสีเขียวมรกต ส่วนตัวมันชาวบ้านตั้งชื่อให้ว่าเคี้ยง เลยรวมกันเป็นเคี้ยงมรกต”

“คิดว่ามันจะกินทับทิมหรือเปล่า”

“กิน มันไม่เลือกนะ เป็นใครมันก็กิน เพราะมันกินมนุษย์ และเราเป็นมนุษย์ มันมองเราเป็นแค่อาหาร”

“ถ้าทับทิมยอมออกเรือไปด้วย อันดาต้องสนุกกว่านั่งนิ่งๆอยู่บนเรือในท่า”

“ท่าเรือตรงนี้เป็นอีกมุมงามๆ พี่ชอบเที่ยวเพราะในแต่ละที่งดงามในตัวของมัน ธรรมชาติในพม่าเป็นอีกความงามที่พี่ชอบ พี่ถึงมาบ่อย”

“พม่าครั้งแรกของทับทิมเลย ทับทิมตามอันดามา ก่อนหน้านี้อันดาอยู่ไหน ก่อนจะมาหาทับทิมที่โรงแรม”

“นั่งรถม้ากับตองอู นั่งไปตามเส้นทาง ไปหยุดพักม้าที่ศาลาริมทางก่อนจะรู้ว่าทับทิมมาถึงพม่าแล้ว”

“อยากนั่งรถม้า ทับทิมยังไม่เคยนั่งรถม้าเลย”

“ไม่เคยเลยเหรอ ไทยเราก็ที่ลำปางไง”

“ไม่เคย ลำปางเป็นจังหวัดที่ทับทิมยังไม่เคยไปเลย อยากนั่งรถม้า”

พูดไปแล้วจะเหลือเหรอ อันดาชวนขึ้นจากเรือที่เราไม่ได้ล่องไปไหนเพื่อจะพาฉันไปนั่งรถม้าที่เขานั่งแล้ววันนี้เพราะฉันอยากนั่ง





เส้นทางเมืองเฮโฮ

[อันดา]

พาทับทิมมานั่งรถม้า เราควบคุมม้าเองได้เลย จะดึงให้มันหยุดหรือจะให้มันเดินไปเองก็ได้ มันคือม้าที่ไม่มีใครจูง
ม้าถูกฝึกมาอย่างดีและไม่พาเราออกนอกเส้นทาง ชี้ให้ทับทิมดูศาลาที่มานั่งกับตองอูก่อนหน้านี้ เรานั่งอยู่บนรถม้าด้วยกันโดยที่ม้ายังคงเดิน

การใช้รถม้าในพม่าก็จะมีหลายพื้นที่ และขณะนี้มีเด็กชายคนหนึ่งไม่ทราบนาม ทาแป้งทานาคาทั้งสองข้างแก้ม วัยราว 9 ขวบ วิ่งมาดักทางม้า ม้าหยุดเมื่อมีเด็กขวางหน้า
ตองอูไม่อยู่ด้วย สื่อสารยังไงดี - -

“มาขายโส้โอ”

รอดแล้ว เด็กพูดไทยได้ แค่พูดไม่ชัด เราฟังออกว่าน้องพูดอะไร ในมือมีส้มโอถือมาลูกหนึ่ง โส้โอ = ส้มโอ

“ซื้อเลยอันดา น่าเอ็นดูจัง” ทับทิมพูดไปยิ้มไปเมื่อมองเด็กน้อยคนนี้

“ขายเท่าไหร่” พูดกับเด็ก ก่อนที่เด็กคนนี้จะชูฝ่ามือขวาขึ้นมาทั้ง 5 นิ้ว นั่นหมายความว่า...

“อ๋อ น่าจะ 50 บาทนะอันดา พี่เพทายก็เคยซื้อส้มโอมาตอนแม่ฝากซื้อผลไม้ในซูเปอร์มาร์เก็ต ผลนั้น 50 บาท”

“50 ใช่หรือเปล่าล่ะ” ถามเด็กก่อนที่เด็กจะหัวเราะแล้วตอบว่า

“ห้าพา”

ห้าพาคือห้าพัน (?)

“หะ 5,000” ทับทิมตกใจราคาส้มโอลูกนี้ - -

“แม่โบกว่าให้เอาโส้โอมาขายโคทายห้าพา แม่โบกว่าคูแปโคทาย”

อ๋อ แม่บอกว่าให้เอาส้มโอมาขายคนไทยห้าพัน แม่บอกว่าคุณเป็นคนไทย
ใช่หรือเปล่า คิดว่าแปลถูกนะ ยิ้มเล็กๆ กับทับทิมแล้วจ่ายเงินค่าส้มโอก่อนที่เด็กจะกลับไป
เด็กคนนี้น่าจะเป็นลูกของแม่ค้าร้านผลไม้ที่เรานั่งรถม้าผ่านมา เพราะที่รถม้าจะห้อยป้ายว่านักท่องเที่ยวไทยกำลังใช้รถม้าคันนี้อยู่ พวกเขาดูจากตรงนี้

“555 ตลก ทับทิมขอขำนะ” ดูทับทิมสินั่งหัวเราะ ส้มโออยู่ในมือแล้ว ค่อยผ่ากิน

“คิดว่ามันจะอร่อยหรือเปล่าส้มโอลูกนี้” พูดกับทับทิมแม้ทับทิมยังขำ จับจุ๊บ แต่ทับทิมไม่หยุดหัวเราะอยู่ดี น่ารัก ทับทิมตอนยิ้มและหัวเราะเหรอ เกินต้าน

“มันต้องอร่อยแน่เลย ส้มโอเป็นผลไม้ที่อันดาชอบกินหรือเปล่า ตั้งแต่รู้จักกันมาทับทิมยังไม่เคยเห็นอันดากินส้มโอ เห็นแต่กินแคนตาลูป กล้วย แล้วก็แอปเปิ้ล”

“เพราะนั่นคือผลไม้ที่ดีมากๆ สำหรับนักกีฬา มันจะไปกระชับในส่วนกล้ามเนื้อ แต่ขึ้นชื่อว่าผลไม้มันมีประโยชน์หลายอย่าง แต่นั่นแค่ที่กินบ่อย ส่วนส้มโอกินไม่บ่อย แต่ก็ชอบกินนะ ทับทิมล่ะ”

“ทับทิมชอบกินส้มโอ เพราะแม่มักสั่งซื้อมาเสมอเลย เลยได้กินบ่อย ทับทิมชอบกินส้มโอจิ้มกับผงบ๊วย”
ลูบหัวทับทิม เราคุยกันไปนั่งรถม้าไปข้างหน้า ม้าเริ่มออกเดินไปแล้วถัดจากเราซื้อส้มโอ





[เนื้อหา 27 ตอน]

[เรท 20+] เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป