ณ เรือนไกรสร

กุญชรวารี ช้างน้ำตัวเท่ากล่องไม้ขีด ทว่ามีฤทธิ์เดชมหาศาล ช้างป่าโตเต็มวัยเพียงได้ยินเสียงร้องของมันก็วิ่งหนีอุตลุด ผีพรายใต้น้ำที่ว่าเฮี้ยนนักหนาก็ต้องยอมสงบหนีหายไปอย่างรวดเร็ว พิษที่งาของมันสามารถล้มช้างได้ทั้งตัว

ทั้งๆ ที่ช้างน้ำมีฤทธิ์ถึงเพียงนี้ เหตุใดต้องมาโดนไก่ในเรือนไกรสรไล่กินด้วย! “ปี้!”



ไกรสรราชสีห์ ว่ากันว่ามีฤทธิ์เดชมาก เป็นเจ้าแห่งราชสีห์ทั้งสี เป็นสัตว์จตุบาทกินเนื้อ เสียงคำรามดังไกลหลายโยชน์สัตว์น้อยใหญ่ที่ได้ยินเสียงต่างพากันล้มหมดสติด้วยความหวาดกลัว ตามตำนานเขาว่าอย่างนั้น

ไกรสรเป็นสัตว์ดุร้ายและร้ายกาจ ท่าทางองอาจรักในศักดิ์ศรี แล้วเหตุใดท่างสิงหาจึงชอบนอนหาวบนเตียง! ทำไมชอบมานอนอ่อยช้างน้ำ!

-----------------------------------

เรือนไม้หลังใหญ่ที่มีแม่น้ำล้อมรอบ ซ้ายและขวาประดับด้วยต้นหางนกยูงออกดอกสีแดงก่ำผิดธรรมชาติ เหล่ามนุษย์เล่าขานต่อกันว่าเรือนนี้...

เป็นเรือนกินคน ผู้คนมากมายหายสาบสูญในเรือนแห่งนี้ อาโปเพื่อนสนิทของเมฆีก็เป็นหนึ่งในคนที่หายไป เขาจึงต้องแอบเข้ามาเพื่อพาเพื่อนตัวเองกลับบ้าน

แต่ใครจะรู้ว่าห้องที่ปีนเข้ามาจะเป็นห้องของสัตว์ร้าย กลิ่นคาวเลือดคลุ้งจากตัวชายหนุ่มผมขาวผู้เป็นเจ้าของห้อง ลำคอมีรอยขีดสีแดงบ่งบอกถึงอดีตที่เคย

ถูกประหาร

เมฆีรู้ได้ทันทีว่าชายตรงหน้าผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์...



เรือนแห่งนี้ประหลาด... ไม่มีแม้เงามนุษย์เผยให้เห็น มีเพียงกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่ว

และการหนีออกไปจากเรือนแห่งนี้พร้อมกับเพื่อนที่หายไปคงเป็นเรื่องยากเสียแล้ว...