ผัวมึงคือกู (Y)

" มึงไปไหนมา " เมฆแฟนหนุ่มของหมอกเอ่ยทักขึ้น หลังจากที่ชายหนุ่มสักให้ลูกค้าคนสุดท้าย เขาก็กลับมารอคนรักที่ห้อง รอแล้วรอเล้าหมอกก็ยังไม่มาสักที
" ผมก็ไปเรียนไงครับ " หมอกตอบแฟนหนุ่มก่อนจะหลบสายตา
" มึงมองตากู " ชายหนุ่มนั่งกอดอกอยู่ที่โซฟาก่อนจะจ้องมองคนรักตาเขม่น
" เอ่อ คะคือ " หมอกอ้ำอึ่ง
" กูบอกให้มึงมองกู!!!! " เมฆตะคอกใส่คนรักอย่างเหลืออด ทำไม? มันต้องหลอกเขาด้วย เห็นเขาเป็นควายกินหญ้าหรือไง
" จริงๆนะครับ " หมอกค่อยๆซ้อนตาขึ้นไปสบตาคนรัก ปากหนายืนยันอีกครั้งด้วยเสียงสั่นๆ
" หึ! แล้วรูปนี้ คือเหี้ยอะไรหล่ะ!!! "


ปลั่ก!!!

เมฆขว้างมือถือที่มีรูปถ่ายของชายหนุ่มสองคนบนหน้าจอ

" โอ้ย! " หมอกมั่วแต่ตกใจกับคำพูดของคนรักรู้ตัวอีกที โทรศัพท์เครื่องหรูก็มาโดนหน้าชายหนุ่มอย่างจัง
" มึงหลอกกู " เขาเอ่ยอย่างผิดหวังที่โดนคนรักหลอก
หมอกไม่ได้สนใจความเจ็บบนใบหน้าเลยสักนิด มือเรียวหยิบมือถือเครื่องหรู หน้าจอแตกอยู่บนพื้นขึ้นมาดู

" คือผม " เขาไม่รู้จะอธิบายยังไงดี ก่อนหน้านั้นเขาบอกเมฆว่าไปเรียน ใช่เขาโกโหเมฆ

" มึงบอกกูว่ามึงไม่ได้คิดเหี้ยอะไรกับไอ้คู่จิ้นนั้นแล้วสิ่งที่กูเห็นวันนี้มันคืออะไร หะ! " หมอกเคยบอกกับเขาว่าไม่ได้คิดอะไรกับพระเอกคู่จิ้นนั้นที่มันเคยแสดงละครคู่กัน แล้วสิ่งที่เป็นข่าวนี่ละ คืออะไร?

" ผมขอโทษ มันเป็นงาน " อีกแล้ว...... งานอีกแล้ว กี่ครั้งๆมันก็เอาแต่บอกว่างาน งานเหี้ยอะไร ทำไมต้องปิดบังเขาด้วย เมฆได้แต่คิดในใจ

" เหอะ! " เขาไม่รู้จะพูดยังไงอีกแล้ว เขาเหนื่อย ไม่อยากจะต้องมาทะเลาะกันให้เสียใจแบบนี้อีกแล้ว

ก่อนที่หมอกจะได้เอ่ยอะไรออกไปอีกสายตาคมของเขาก็เหลือบไปมองเห็นกระป๋องเบียร์ที่ทิ้งเกลือนกรานข้างๆโซฟา โต๊ะรับแขกเล็กๆที่ตั้งอยู่ตรงหน้าชายคนรัก

" ผมกลัวพี่จะคิดมาก เลยไม่กล้าบอก " หมอกยังคงอธิบายต่อ

" คือผู้จัดการอยากให้ผมไปกินข้าว ดูหนัง เพื่อสร้างกระแส ยิ่งช่วงละครจะมีภาคสอง เรทตะ"

" มึงห่วงเรทติ้งละครมากกว่าผัวอย่างกูหรอ!!! " ทำไม หมอกมันไม่คิดถึงเขาบ้าง ทำไมเอาแต่สนใจเรทติ้งละครแฟนปลอมๆใจจอแบบนั้น แล้วเขาละ เป็นตัวอะไร

" กูว่า..... มึงกับกูควรหยุดกันแค่นี้เถอะวะ..." ร่างหนาเงียบไปสักพักก่อนจะพูดออกมา

" มะหมายความว่าไง "

" เรา...... เลิกกันเถอะ "