มณีร้าว

‘มณีร้าว’ บทประพันธ์ของ ทมยันตี ชิ้นนี้ เขียนถึงความรักระหว่างเพื่อนต่างวัย
หนึ่งเป็นหนุ่มคม เข้ม ทั้งความคิด ฝีมือและรูปลักษณ์
หนึ่งเป็นสาวรุ่น ที่พราวทั้งเสน่ห์ มากทั้งความสามารถ
เธอเป็นนักร้องระดับแนวหน้า หากกับชื่อเสียงอันมากมาย ครอบครัวกลับเห็นต่าง เหล่านั้นล้วนก่อกำแพงอันสร้างทั้งช่องว่างและความทุกข์ใจให้กัน ส่งให้เบื้องหน้าความสำเร็จของมณีพร่างพราวระดับซูเปอร์สตาร์ มีเบื้องหลังที่เงียบเหงา อารมณ์หวาดไหว แตกซ่านกระเซ็นดุจอัญมณีที่รอวันร้าวสลาย..
.
...หัวใจเจ้า ใสสด หยดหยาด
พิศุทธิ์มาด เหมือนแม้น มณีฉาย
เพียงน้อย ทำให้หมอง ละอองระคาย
ถ้าแรงไป มณีกระจาย ลงกับมือ...
.
เมื่อสภาพดุจมณีชำรุด มาพบกับ ‘ชยุส’
หนุ่มนักหนังสือพิมพ์ ผู้ตรงอย่างยิ่งต่อวิชาชีพ...
ไออุ่นเริ่มบังเกิด เรียกความมีชีวิตจิตใจให้กลับมาเป็นเงาตามตัว และเมื่อความเข้าใจอันอ่อนโยนโถมทยอยเข้ามาปลอบโยน แรงบันดาลใจอันฟื้นคืนก็ส่งให้เจ้าตัวเล็กร่างบางของชยุส พลิกสถานการณ์ สร้างในสิ่งฝันให้เป็นที่ปรากฏ
‘นิศมณี’ ผู้ดุจมณีที่กำลังแตกสลาย จึงสำแดงให้ประจักษ์ว่า...เพชรก็ย่อมเป็นเพชร วันยังค่ำ!