อุ้มรักดวงใจมาร

คำโปรย...

วนิดาต้องกลายเป็นนกในกรงทอง เป็นของเล่นของคนรวยแต่ใจร้าย เพียงเพราะอยากให้ผู้มีพระคุณหายจากอาการป่วย เธอโดนทำร้ายจิตใจซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า กว่าจะทำลายกำแพงหัวใจที่ร้ายแสนร้ายของพิชรัชได้ ก็บอบช้ำเกินจะกล่าว
เขาอยากได้ทายาทจึงให้เธออุ้มท้อง เมื่อคลอดแล้ววนิดาก็ตั้งใจจะไปจากชีวิตคนใจร้าย ทว่าเหตุการณ์มากมายที่เข้ามา ก็กลับสร้างความผูกพันจนเธอต้องคิดหนัก


ตัวอย่างเนื้อหาภายในเล่มค่ะ

พิชรัชกลับขึ้นมาบนเตียง เธอผวากอดเขา ซบที่อก สะอึกสะอื้นอย่างแรง จนอีกฝ่ายเผลอลูบผมเบาๆ
“ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวนี่”
เธอสะอื้นฮั่กในลำคอ ก่อนจะบอกกับเขา
“ฉันคิดถึงยายค่ะ อยากกอด...อยากไปหา ฮือๆๆ”
ร่างแกร่งแข็งทื่อ คงมีแค่สิ่งนี้ที่เขายังไม่ได้ให้เธอ เช่นนั้นแล้ว เขาจึงบอกเธอไปว่า
“พรุ่งนี้ฉันจะให้เฟียสพาเธอไปหายายวัน แต่ตอนนี้ยายวันก็สบายดีนะ ฉันให้คนไปดูแลตั้งสามคน”
“ค่ะ ฉันรู้ แต่ฉันก็มีแค่ท่านค่ะ”
หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา เงยหน้าสบตาเขาด้วยความดีใจ พิชระเห็นรอยยิ้มปนน้ำตาเช่นนั้นก็เกิดอารมณ์ เอื้อมมือจับแก้ม โน้มหน้าจะจูบ เธอหลับตาพริ้มรอการสัมผัส แต่แล้วเขาก็ชะงัก
“ไม่ อันตรายเกินไป วนิดา เธอนอนได้แล้ว ฉันจะคอยตรงนี้แหละ จนกว่าเธอจะหลับ” เขาบอกเสียงขรึม ถอนหายใจอย่างแรง วนิดาเม้มปาก ทั้งเสียใจ ทั้งน้อยใจ ล้มตัวนอนทั้งน้ำตา โดยมีพิชรัชนั่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆ ตามสัญญา