วิศวกรรมประสาทศรีภรรยาของท่านโสวฝู่ (เล่ม 2 จบ!)

คำโปรย- วิศวกรรมประสาทศรีภรรยาของท่านโสวฝู่
โจวเวย วิศวกรสาวห้าว สุดติดส์ เกิดอุบัติเหตุ (ถูกจัดฉากฆาตกรรมอำพราง) เครนตกใส่เสียชีวิตกลางไซน์งาน ปมทุจริตโครงการก่อสร้างมูลค่าพันล้านล้านหยวน แล้วฟื้นตื่นขึ้นมาในร่างของแม่ดอกบัวขาวนาม ‘โจวเวย’
นางต้องแบกรับหม้อดำไว้บนหัว ทั้งยังถูก เฟิงสิงอวิ๋น สามีไร้ใจขับไล่ไสส่งไปรักษาตัว (โรคประสาท สติวิปลาส) ที่บ้านบรรพบุรุษ
ด้วยความห้าวเต็มคาราเบล หัวขบถไม่เกรงใจใคร แต่ด้วยมีสกิลความรู้ด้านวิศวกรรม ‘หน้าไม้กล ปูนข้าวเหนียว)’ เข้าตา (ตก) สามีไร้ใจ และบางคนก็ตกหลุมพราง (รัก) ทั้งยังถูกวิศวกรสาวห้าวโบกปูนซ้ำโดยไม่ทันรู้ตัว
+++
“ข้า…”
“เมื่ออยู่ใต้ร่างข้า ไม่ว่าใจของเจ้าจะคิดอย่างไร เจ้าก็คือฮูหยินของข้า และข้าคือสามีเจ้า!”
“ไม่ อ๊ะ!” โจวเวยที่ดื้อรั้นหัวแข็งแม้บางคราจะชนกำแพงทิศใต้ซ้ำๆ ก็ไม่หันหลังกลับร้องลั่น
หลังจากที่เฟิงสิงอวิ๋นได้เข้ามาซุกซบในกายสาวแล้ว จิตใจที่ร้อนรนก็สงบลงเล็กน้อย
“ฮื่อ เจ็บ” ใบหน้างดงามน่ารักเหยเก
“งอแงอันใด เจ็บแค่แป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสียวแล้ว”
เจ็บนะจริง แต่แป๊บเดียวไม่ใช่แน่!
ซึ่งนางได้บทเรียน (รัก) เรื่องความอึดถึกทนความไม่รู้จักพอของสามีไร้ใจมาจากก่อนหน้านี้แล้ว ม้าแปดตัวก็ฉุดไม่อยู่
+++
เฟิงสิงอวิ๋นยกยิ้มชั่วร้ายเยี่ยงโจรชั่วใส่ดวงตาคู่งามที่เบิกกว้าง
ถ้าร้องไห้แล้วทำให้ ‘ผัวชั่ว’ มีอารมณ์!
โจวเวยเค้นรอยยิ้มที่ดูแย่ยิ่งกว่าร้องไห้ออกมา
“ต่อให้เจ้ายิ้ม หัวเราะร่า หรือแค่หายใจเฉยๆ ก็ทำให้ข้าสามีคึกแข็งอยู่ดี” ความปรารถนาดำมืดปรากฏในดวงตาหงส์ทรงเสน่ห์ร้าย
“!!!”
เฟิงสิงอวิ๋นยักคิ้วดาบสง่างามขึ้นขึ้นน้อยๆ ดวงตาหงส์ที่จ้องมองนางดูอบอุ่น อ่อนโยนเจือรอยยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่หลายส่วน จนนางประหม่า ไม่กล้าสู้หน้า และเลือกที่จะพูดท้วงเสียงเบาว่า….
“สามี ท่านพี่เสร็จไปหลายครั้งแล้วนะเจ้าค่ะ”
“เสร็จแล้วเสร็จอีกก็ได้นี่”
“!!!” โจวเวยจนถ้อยคำที่จะกล่าว หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก อยากร่ำไห้ แต่ไร้น้ำตา
“ฮูหยินจะเป็นฝ่ายรุกขึ้นให้ข้าสามี หรือถ้าเหนื่อยเพลียจะอ้าขาเฉยๆ ก็ได้”
สามีพลังม้าเอวดุทั้งยังอึดถึกทนเสนอทางเลือกให้อย่างใจดี

#ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะเจ้าค่ะ ไม่ใช่แนวผ่าน
#สายฟรี เดี๋ยวจะตอนพิเศษให้โหลดฟรีนะเจ้า