คืนที่รักคุณ

กดซื้อผ่านระบบแอนดรอยหรือหน้าเว็บ ราคาถูกกว่า IOS นะคะ

**มีรูปน่ารักแบบกำเดาไหล 1 รูป ดูได้ในไฟล์ PDF บทที่ 14**
รักโรแมนติกน่ารัก นางเอกตัวนิดตัวน้อยกับพระเอกคาบสายจูง

คำโปรย…

เพราะอยากเอาชนะคำสบประมาท คำก็เด็ก สองคำก็อ่อน ช้องนางจึงพาตัวเองเข้าไปอยู่ในปากเสือโดยไม่รู้ตัว แค่เหล้าอึกเดียวก็เสียวไปถึงขั้วหัวใจ เขาที่ฝากรอยรักไว้มากมายบนตัวเธอ

~ แค่เหล้าอึกเดียวชีวิตที่แสนราบเรียบของ “ช้องนาง” ก็เปลี่ยนไป เมื่อเจ้านายที่ยืนอยู่ตรงหน้า คือคนที่อยู่บนเตียงเดียวกันกับเธอเมื่อตอนเช้า เขาที่ฝากรอยรักมากมายไว้บนร่างกายเธอ
ทั้งที่เธออยากจะลืมแทบตายแต่เขากลับเป็นฝ่ายยิ่งตอกย้ำ สัมผัสวาบหวามวูบไหวที่สั่นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ

“ครินทร์” ถูกอกถูกใจสาวน้อยตาใส รสชาติหวานหอมละมุนลิ้นที่เขาบังเอิญเก็บได้ ใครจะคิดว่าแม่ตัวเล็กตัวน้อยที่วิ่งหนีหายไปเมื่อตอนเช้า สุดท้ายจะกลายมาเป็นลูกเจี๊ยบลูกไก่ในวัดให้สมภารอย่างเขาไล่จับกิน

เขาจะตัดใจปล่อยเธอไปได้ยังไง…!

…………………………

ตัวอย่าง…

นัยน์ตาคมกริบพราวระยับกวาดไล้ไปตามวงหน้าพริ้มเพรา ดวงตากลมใสเปล่งประกายแวววาว ริมฝีปากเล็กบางแดงฉ่ำ ตอกย้ำด้วยกลิ่นหอมหวานเข้มข้นปลุกเร้า

ชั่ววินาทีนั้นความยับยั้งชั่งใจเหมือนจะพังทลายลงไปไม่เป็นท่า ฝ่ามือใหญ่หยาบช้อนประคองใบหน้าเล็กละมุนให้เงยขึ้น กดประทับจุมพิตนุ่มนวลลงบนกลีบปาก จูบเคล้าแผ่วเบาขยับปลายลิ้นละเลียดชิมหยอกเย้า ก่อนสอดลิ้นร้อนดุนดันเข้าควานหาความหวานในโพรงปาก เกี่ยวกระหวัดโรมรันลิ้นเล็กที่ขยับตอบสนองอย่างเงอะงะ แอลกอฮอล์จืดจางผสานกับรสชาติหวานละมุน

“อื้ออ…!” เสียงประท้วงครางหวิวดังลอดออกจากลำคอระหง เมื่อลมหายใจเริ่มขาดห้วง เพราะอ่อนประสบการณ์

“รังเกียจไหม?”

กลีบปากนุ่มฉ่ำวาวเผยอค้างจากจุมพิตดูดดื่มที่เพิ่งผละออก ผิวแก้มเนียนลออซับสีเลือด ดวงตากลมอ่อนใสใต้ห้วงเสน่หาหวานเชื่อม จ้องมองนิ่งงันก่อนสะบัดหน้าส่ายศีรษะเล็กรัวเร็ว มุมปากได้รูปกดยิ้มลึกมองปฏิกิริยาตอบสนองน่ารักน่าใคร่อย่างหลงใหล 

เธอ… เหมือนลูกกวาดเม็ดเล็กสีหวานซ่านลิ้น ยามเมื่อได้ลองลิ้มแล้วแสนจะติดตรึงใจ

“แล้วถ้า…แบบนี้ล่ะ?”

……………………………


“ช้องอึดอัดหรือเปล่า?” น้ำเสียงทุ้มต่ำถามออกมาด้วยความห่วงใย

ไม่น่าถาม!!!

“ช่างเถอะค่ะ แต่ถ้าคุณครินทร์จะกรุณา ก็ช่วยลืม ๆ…”

“หมายถึงเสื้อที่ช้องใส่มาน่ะ” เขาขัดขึ้นก่อนที่หญิงสาวจะทันได้พูดจบ

“…” กลีบปากเล็กแดงฉ่ำเผยอค้าง หน้าเหวอไปแป๊บหนึ่ง

“ขอโทษที ผมลืมตัวไปหน่อยเลยไม่ทันระวัง ทิ้งรอยคิสมาร์กไว้บนตัวช้องเยอะเกินไป ลำบากช้องต้องใส่เสื้อคอสูงมาทำงาน ทั้งที่อากาศข้างนอกร้อนอบอ้าวแบบนี้” น้ำเสียง และสีหน้าที่ราวกับรู้สึกผิดเสียเต็มประดา หากแต่สายตา…

“แต่จะว่าไป โทษผมฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ก็...” ครินทร์เว้นจังหวะพูดค้างไว้