รักร้ายตระกูลคุณภาคิน

จำชื่อฉันไว้ 'ภาคิน วิลัยไกบุตรษา'
ถึงจะเป็นญาติกับฉันก็ไม่เว้น เมื่อสิบกว่าปีก่อนนายยัดเยียดให้ฉันเป็นตัวน่าสมเพชในตระกูลวิลัยไกบุตรษา ความทรมานที่ฉันได้เจอ ฉันก็จะลงกับนายและยัดเหยียดความน่าสมเพชนั้นอย่างภาคภูมิใจให้กับนายหมือนกัน

“เง***เหรอ” มือหนาของภาคินวางลงบนหน้าอกของตะวันแล้วค่อยๆ เลื่อนลงมาที่กางเกง “อื้ม” เสียงตะวันครางออกมารอดผ้าที่มัดปากไว้ ภาคินเกาะผ้าที่ปิดปากตะวันออก

จูบ

!!!

ตะวันยื่นหน้าขึ้นมาจูบภาคินสมองของเขาเบลอไปหมดในตอนนี้ ภาพตรงหน้าที่เขาเห็นคือดาลินที่กำลังลูบไล้เขาอยู่

“ตะวันพอได้แล้ว” ภาคินผลักตะวันออกห่างก่อนจะมองใบหน้าหวานที่เชิญชวนเขาอยู่ตอนนี้

พรืบ!!!

มือบางของตะวันเอื้อมมาที่ท้ายทอยคนตัวโตก่อนจะดึงเข้าไปจูบใหม่อีกครั้ง การจูบที่ไม่ประสีประสาทำให้ภาคินถูกใจไม่น้อย

“ฉันจะอดใจไม่ไหวแล้วนะ” ภาคินถอนจูบออกแล้วกระซิบข้างหูตะวันด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“แล้วใครให้อดใจแหละ”

!!!