ของดีเมืองลับแล #เขยคนเมือง [Mpreg]

​นิยายเรื่องนี้จะเป็นเวอร์ชั่นเต็ม ตอนท้ายของเรื่องมีตอนพิเศษ 4 ตอนยาว ๆ เลยน้าาาา
1. การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ (อารัญ VS เทคโนโลยีสมัยใหม่)
2. ง้อสามีด้วยปิ่นโตกล่องใหญ่
3. ไว้หนวด ถือปืน ยืนหน้ากระไดบ้าน (คุณพ่อผู้หวงลูกชาย)
4. วันวิวาร์อันเรียบง่าย...แต่ไม่ราบเรียบ
--------------------------------------------------------
คำโปรยสั้น ๆ
'โบราณกาลนานมา เขาล่ำลือว่า ป่าผืนนี้มีชาวมือลับแลอาศัยอยู่'
--------------------------------------------------------
คำโปรยยาว ๆ

"อดีตไม่อาจหวนคืน อนาคตไม่อาจหยั่งรู้ ขอเพียงปัจจุบันได้นวลน้องกลับมาเคียงข้าง พี่ก็พอใจแล้ว"

 
ใครเล่าจะรู้ว่าภายในป่าใหญ่จะมีอะไรซ่อนอยู่บ้าง สิ่งมีชีวิตพวกสัตว์ป่า พืชพันธ์หายาก หรืออาจจะรวมถึงกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ที่พวกเขาหลบซ่อนตัวจากคนภายนอกมาหลายชั่วอายุคน ปากทางเข้าออกมีการลงอาคมไว้อย่างหนาแน่น ใครก็เข้ามาไม่ได้ เหล่าคนเมืองเรียกคนกลุ่มนี้ว่า ‘ชาวเมืองลับแล’ และจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครหาที่ซ่อนนั้นเจอ

แต่แล้ววันหนึ่ง กลับมีชายผู้มีวิชาอาคมแกร่งกล้าเหยียบย่างก้าวเข้ามายังดินแดนแห่งนี้อย่างง่ายดาย ใครต่างก็เรียกคนผู้นี้ว่า ‘พ่อหมอสิงห์’
--------------------------------------------------------

“เมื่อคืนเมียไอ้มิ่งมันคลอดลูก ฉันล่ะสงสารมันนัก”

“สงสารแล้วอย่างไร ยังไงมันก็เกิดมาแล้ว ถึงแม้ว่าจะเกิดผิดวันผิดปีก็เถอะ”

“นั่นนะสิ จะบอกว่าโชคดีที่มันรอดจากเมื่อคืนมาได้ก็พูดได้ไม่เต็มปาก ก็ถ้ามันไปเกิดวันอื่นที่ไม่ใช่คืนพระจันทร์สีเลือดก็คงดี แล้วลูกมันชื่ออะไรล่ะ”

“มันชื่อ อารัญ นามเพราะเชียว แต่เสียดายคงอยู่ได้ไม่นานหรอก”

เป็นอันรู้กันดีว่าหากใครที่เกิดในคืนพระจันทร์สีเลือด หากไม่ตายตกในคืนนั้นก็คงไม่มีโอกาสได้เติบใหญ่ แต่ดูแล้ว เด็กคนนี้มันมีดวงผัวค้ำจุน หากอยู่รอดจนถึงอายุ 25 ปีจะมีผู้ชายคนหนึ่งมาช่วยมันไว้ และคนนั้นแหละจะเป็นผัวในอนาคตของมัน

 
อารัญ said : นี่ป้า ถ้าอารัญเลือกวันเกิดได้ก็คงไม่เลือกวันนั้นหรอกนะ แต่ก็เอาเถอะ ถ้าจะเสี่ยงตายแล้วได้ผัวหล่อ อารัญก็พร้อมจะลองเสี่ยงดูสักครั้ง

​