กลลวงบุปผาเร้นใจ

หญิงสาวได้ย้อนกลับมาในอดีต เพื่อที่จะแก้ไขชะตาของตนเอง ทว่าก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำเช่นนั้น นางพยายามหลีกหนีแต่วังวนเหล่านั้นก็ยังคงเวียนวนอยู่รอบตัวนาง ทุกอย่างที่คิดว่าง่ายจึงยากกว่าที่คิด ทั้งนางยังต้องจบชีวิตลงในช่วงอายุขัยเดิม เวลาของนางจึงเหลือเพียงแค่สองปีเท่านั้น
………………………
“ไม่หนาวรึข้างนอกลมแรง”
“ขออนุญาตเปิดม่านได้หรือไม่เจ้าคะ”
“มีอะไรให้ดูมีแต่ต้นไม้”
“ข้าอยากเห็นเจ้าค่ะ”
นางอยากมองสิ่งรอบตัวให้นานขึ้น ด้วยรู้ว่าเวลาของตนใกล้จะหมดลงแล้ว
ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่ดูเหมือนว่านางจะตัวเล็กลงไปอีก คล้ายว่านางจะผอมลงกว่าที่เจอกันครั้งล่าสุด ครั้นเห็นว่านางไม่ยอมเอาผ้าม่านลงเขาจึงลุกขึ้นแล้วคลุมเสื้อคลุมให้นางอีกตัว
“ใส่ไว้ หากเจ้าจะไม่ยอมปิดผ้าม่านลงมา”
“ขอบคุณเจ้าค่ะ”