นักฆ่าล่า(รัก)เธอ

"หน้าตัวเมีย" เสียงทุ้มดังขึ้นขณะที่พวกนั้นกำลังจ่อปืนใส่หัวเด็กผู้หญิงไม่มีทางสู้ 

"มึงเป็นใครวะ" คนที่ถือปืนตะโกนถามชายหนุ่มที่ยืนสูบบุหรี่มองไปตรงไปข้างหน้า ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะค่อย ๆ หันมาสบตา

"...." กระตุกยิ้มเหี้ยม 

"ปะ..ปล่อยหนูไปเถอะนะ" คนตัวเล็กยังคงอ้อนวอนให้พวกเขาปล่อยเธอไป

"มึงคิดว่ากำลังพูดอยู่กับใคร" 

"หึ" เสียงแค่นหัวเราะในลำคอเรียกทุกสายตาให้หันไปมองอีกครั้ง เช่นเดียวกับหญิงสาวที่มองไปยังชายหนุ่มเสื้อฮู้ดสีดำ กางเกงขายาวขาดเข่าสีดำ ใบหน้าถูกปกปิดด้วยแมสก์และหมวกดำมองไม่เห็นแม้กระทั่งดวงตาของอีกคน

"ชะ..ช่วยด้วย" เมื่อเห็นคนที่คิดว่าจะช่วยตัวเองได้เธอจึงเอ่ยขอให้อีกคนช่วยเสียงสั่นเทา

"ฉันจะได้อะไร" ปากขยับถามพลางพ่นควันบุหรี่ลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ

"ฮึก~พวกเขาจะฆ่าหนู" ดวงตาคู่สวยเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา เธอกลัวไปหมดตอนนี้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงมั่นใจว่าเขาจะเป็นคนช่วยเธอไปจากตรงนี้ได้อย่างปลอดภัย

"ไม่เสือกจะดีกว่า" หัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นเมื่อร่างสูงจะเข้ามายุ่ง

"ตอบสิ ฉันจะได้อะไรแลกกับช่วยเธอ" เขาไม่สนใจเสียงของคนพวกนั้น คิดแค่ว่าเป็นผีร้องขอส่วนบุญ

"หนูไม่มีเงิน" มีเพียงขนมหวานถุงเดียวที่อยู่ในมือ

"ฉันไม่ต้องการ" เงินทองเขามีใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด ไม่จำเป็นต้องมาเรียกเงินกับเรื่องแค่นี้ สิ่งที่เขาต้องการมันมากกว่านั้นแน่นอน

"ละ..แล้วคุณต้องการอะไร" เธอถามเสียงสั่น ไม่รู้ว่าควรจะกลัวใครมากกว่ากันระหว่างสิบคนตรงหน้ากับอีกหนึ่งคนที่แม้แต่ใบหน้ายังไม่เห็น

"ตัวเธอ"