รักร้ายนายโจรเถื่อน

เพียงแค่อาทรตักผัดผักบุ้งคำแรกเข้าปาก เขาก็สำลักพ่นออกมาจนหมด เพราะรสชาติที่แย่เกินคำบรรยาย
“ผัดผักบุ้งหรือผัดน้ำปลา ทำไมถึงได้เค็มแบบนี้” ไม่ว่าเปล่า ชายหนุ่มรีบรับน้ำที่มาลีส่งมาให้ นำไปบ้วนปากกลั้วคอทันที
“เกิดมาเป็นผู้หญิงเสียเปล่า ฝีมือการทำอาหารห่วยแตก ไม่รู้ไอ้ทิวมันเอาทำเมียได้ลงยังไง วัน ๆ ดีแต่แต่งตัวสวย เธอนะสู้มาลีที่อายุแค่สิบห้าไม่ได้เลย” อาทรขึ้นเสียงใส่คนที่ยืนหลังตรงอยู่
“แกอย่ามาหาเรื่องหน่อยเลย รสชาติมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นเสียหน่อย” มนทิราสงบปากไว้ไม่ได้อีก ยามโดนอีกฝ่ายดูแคลนนำไปเปรียบเทียบกับเด็กสาว
“ได้ มั่นใจในรสมือของตัวเองมาก งั้นกินให้หมด อย่าให้เหลืออาหารติดจานแม้แต่น้อย เพราะหากเหลือนั้นคือจำนวนครั้งที่เธอต้องแหกขานอนกับลูกน้องของฉัน” อาทรหยิบจานข้าวของตนไปวางไว้อีกฝั่ง พร้อมกับจับตามองหญิงสาวที่เชิดหน้าอวดดีใส่ตน คอยดูซิว่าได้ลองฝีมือตัวเอง แล้วจะกระเดือกได้ลงหรือเปล่า
มนทิรานั่งลง ตักผัดผักบุ้งมาใส่ในจานข้าว ก่อนจะตักข้าวขึ้นมาคำใหญ่ ๆ จะกินให้คนบ้าอำนาจ ปากจัดตรงหน้าดูเสียหน่อย ว่ารสชาติมันคงไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก
แต่พอลิ้นได้รับรสชาติกับข้าวฝีมือตัวเองเท่านั้นแหละ อาการอยากจะพ่นอาหารในปากก็เกิดขึ้นทันที ติดก็ตรงที่ปากของเธอตอนนี้ถูกมือหนาปิดเอาไว้แน่น