[Omegaverse] นิราศวิรุณ

ศักดิ์สูงเทียบเคียงฟ้าเป็นคีรี
รองลงมามีถ้วนทั่วคือธรา
สุดท้ายเทียมใบหญ้าเรียกสาคร

ยามเหมันตกาลได้พานพัดสายลมมายังเรือนปั้นหยา เมื่อนั้นอารัมบทเรื่องราวความรักระหว่าง ‘ปราณ’ เด็กกำพร้าผู้ถูกเก็บมาเลี้ยงเป็นบ่าวในเรือนพระยา แล ‘วิรุณกานต์’ หรือคุณพุด ทายาทท่านเจ้าของบ้านผู้เปรียบเสมือนเป็นแก้วตาดวงใจจึงกำเนิดเกิดขึ้น

ตลอดชั่วชีวิตนี้แม้มีใครเข้ามาไอ้ปราณมันก็หาเคยปันใจรัก บุคคลผู้ประจักษ์อยู่กลางใจของมันมีเพียงคนเดียวคือวิรุณกานต์ เพื่อนเล่นเมื่อครั้งยังเยาว์วัยที่มันไม่อาจเอื้อมถึง

อุปสรรคนานาล้วนขวางกั้นไม่ให้คนทั้งสองได้บรรจบกันโดยง่าย ประการสำคัญคือชายผู้อยู่ในใจคุณพุดกลับเป็นคนอื่นหาใช่มัน เช่นนั้นแล้ว สิ่งเดียวที่มันพึงกระทำคือมีแต่เพียงเฝ้ารอให้โชคชะตาพาดอกไม้กลิ่นหอมดอกนั้นมาเคียงคู่มัน ณ เรือนแพริมฝั่งแม่น้ำอยู่ร่ำไป